Αύγουστος 1957 : Διγενής : «Ο πόλεμος είναι τέχνη και όχι θεωρία». Πολεμική προπαρασκευή της Οργάνωσης.

Σπύρος Δημητρίου

Αντιπρόεδρος Ιδρύματος Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα – Διγενή

Ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ είχε να αντιμετωπίσει την τακτική των Άγγλων, την περίοδο της  μονομερούς εκεχειρίας, οι οποίοι έκαναν ότι ήταν δυνατόν για να την σπάσουν. Όργωναν κυριολεκτικά το νησί, διεξήγαγαν έρευνες, έκαναν συλλήψεις και βασανιστήρια σε αθώους Έλληνες και από πάνω ο Διγενής είχε και τις προτροπές των Ελλήνων ιθυνόντων που τον καλούσαν να μην ρίχνει φυλλάδια τα οποία ειδοποιούσαν τους αποικιοκράτες ότι θα επαναλάμβανε η Οργάνωση δράση εάν δεν συμμορφώνονταν, γιατί..... θα παρεξηγούνταν!

Ο Γεώργιος Γρίβας – Διγενής, άριστος γνώστης του πολέμου, γράφει στα απομνημονεύματα του Αγώνα της ΕΟΚΑ:

«Ο πόλεμος είναι τέχνη και όχι θεωρία. Τέχνη εις την εφαρμογήν των αποφάσεων, εις το διοικείν, ακόμη και εις το να αντιλαμβάνεται τις την ψυχολογίαν της μάζης. Οι θεωρητικοί των γραφείων, στρατιωτικοί και πολιτικοί, είναι αδύνατον να νοιώσουν εκείνον, ο οποίος προσπαθεί να αντιμετωπίση το παν με την ρεαλιστικήν εκτίμησιν των περιστάσεων, μακράν από τας πεπαλαιωμένας θεωρίας και τας σκοπιμότητας μιας πολιτικής, στηριζομένης επί της φοβίας».

Εκτιμώντας τις καταστάσεις δεν είχε αφήσει την οργάνωση χωρίς πολεμική προπαρασκευή πιστεύοντας ότι πολύ σύντομα θα επανάρχιζε η δράση. Ένας σοβαρός λόγος που θα έκανε τον Διγενή να σπάσει την εκεχειρία θα ήταν  η απόφαση του Χάρτινγκ  να εκτελέσει του καταδικασμένους αγωνιστές Νίκο Σαμψών και Μιχαήλ Ρωσσίδη αλλά και άλλους την περίοδο της εκεχειρίας. Λόγοι γοήτρου και ψυχολογικής ενίσχυσης του ελληνικού πληθυσμού θα  επέβαλαν τη στρατιωτική δράση.

Γι’ αυτό το λόγο είχε εκδώσει διαταγή που έλεγε ότι σε περίπτωση  εκτέλεσης οποιοδήποτε θανατοποινίτη θα ξανάρχιζε η δράση αμέσως προσβάλλοντας αρχικά άψυχους στόχους που είχαν επιλεγεί, μελετηθεί και εγκριθεί από τον ίδιο. Γράφει γι’ αυτά στα απομνημονεύματά του :

«Την επίθεσιν κατά των στόχων τούτων συνεχρόνισα όσον το δυνατόν ακριβέστερον, εις τρόπον ώστε να μη δυνηθή να αντιδράση ο αντίπαλος. Μετά την προσβολήν θα ανέκοπτον πάλιν την δράσιν. Επειδή προέβλεπον, ότι ενδεχόμενον ήτο να μη δυνηθώ να επικοινωνήσω εγκαίρως με τους τομείς, διότι αι θανατικαί ποιναί, όσαι καθίσταντο ανέκκλητοι, εκοινοποιούντο απροόπτως και επηκολούθουν αμέσως «κέρφιου» και άλλοι παριορισμοί, έδωκα εντολήν να επαναρχίση η δράσις, άνευ άλλης διαταγής, την δευτέραν νύκτα μετά τας εκτελέσεις, και τούτο προς παραπλάνησιν του αντιπάλου, όστις θα ανέμενε δράσιν προ της εκτελέσεως ή αμέσως μετ’ αυτήν. Την δευτέραν ημέραν τα μέτρα του αντιπάλου θα εχαλαρούντο και συνεπώς αι ευκαιρίαι προσβολής των στόχων θα ήσαν μάλλον ευνοικαί».

Πηγή:

Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα -  Διγενή  Απομνημονεύματα του Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 Εκδόσεις Πελασγός  Αθήνα  2013