ΟΙ 22 ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΕΙΣ ΣΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 15ης Ιουλίου 1974

 Δέκα τρεις της 32 Μοίρας Καταδρομών
- Εννέα της 31 Μοίρας Καταδρομών
- Δώδεκα πεσόντες στη μάχη του Προεδρικού Μεγάρου:
Έντεκα επιτιθέμενοι, ένας υπερασπιζόμενος το Προεδρικό.
- Επτά πεσόντες στη μάχη του Εφεδρικού κοντά στο ΡΙΚ.
- Τρεις πεσόντες στην περιοχή Κολοκάση, Τείχη Λευκωσίας, προς την Αρχιεπισκοπή.
ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ:
1. Ταγματάρχης Χωλίδης Χαράλαμπος, υποδιοικητής 31ΜΚ
2. Λοχαγός Ροκάς Θεόδωρος 32ΜΚ
3. Ανθυπολοχαγός Παντοπώλης Αντώνιος 32ΜΚ
4. Λοχίας Ανηλιάδης Νέαρχος 31ΜΚ
5. Λοχίας Ιωάννου Ιωάννης 31ΜΚ
6. Λοχίας Καψάλης Κωνσταντίνος 32ΜΚ
7. Λοχίας Κυνηγόπουλος Νικόλαος 31ΜΚ
8. Λοχίας Χαραλάμπους Ανδρέας 32ΜΚ
9. Δεκανέας Κουτσόφτας Οδυσσέας 32ΜΚ
10. Δεκανέας Παπαπέτρου Διονύσιος 32ΜΚ
11. Δεκανέας Πιριντζή Αχιλλέας 32ΜΚ
12. Δεκανέας Σάββα Παναγιώτης Τσόκκος 32ΜΚ
13. Υποδεκανέας Κάρκας Θωμάς 31ΜΚ
14. Υποδεκανέας Νικολάου Κοσμάς 31ΜΚ
15. Καταδρομέας Κανέζος Κωνσταντίνος 31ΜΚ
16. Καταδρομέας Κωνσταντίνου Σωτήριος 31ΜΚ
17. Καταδρομέας Ματθαίου Ματθαίος 32ΜΚ
18. Καταδρομέας Μιλτιάδου Ανδρέας 32ΜΚ
19. Καταδρομέας Παρτζίλης Αντώνιος 32ΜΚ
20. Καταδρομέας Πέτρου Χάρης 32ΜΚ
21. Καταδρομέας Σαββάκη Μιχαήλ 32ΜΚ
22. Καταδρομέας Συμκάση Ιωσήφ 31ΜΚ
Των αδελφών μας
22 Λοκατζήδων του
Πραξικοπήματος.
Ι Σ Ω Σ ΔΕΝ θα έπρεπε να είναι μόνο μια πάνδημη τελετή κηδείας. Αργοπορημένη 40 χρόνια και τρεις μήνες αφ’ ότου λεβεντονιοί αδέλφια λοκατζήδες, σκοτώθηκαν
εκτελώντας το στρατιωτικό καθήκον, για το οποίο, η πολιτεία όρισε με τους νόμους της υποχρεωτικά να υπηρετούν στην Ε.Φ. και στις μονάδες της τους εκπαίδευε με σκληραγωγία και άτεγκτους κανονισμούς πειθαρχίας, ώστε να υπακούουν προθύμως και άνευ αντιλογίας στις διαταγές των ανωτέρων τους…
Ι Σ Ω Σ ΘΑ έπρεπε να είναι ΚΑΙ μια παλλαϊκή συναυλία. Μεταδιδόμενη απ’ όλες τις τηλεοράσεις. Με όλες και όλους της πολιτείας παρόντες. Με το κορυφαίο του Μίκη Θεοδωράκη, «Τραγούδι του Νεκρού Αδελφού». Για τον φρικτό μας Εμφύλιο πόλεμο 1943-49 στη μητέρα Ελλάδα. Με κείμενα κι απ’ τους ποταμούς αδελφικού αίματος των «Αδελφοφάδων» του Καζαντζάκη. Και με την φωνή του αλησμόνητου Μπιθικώτση να ψέλνει «δυο γιούς είχες μανούλα μου», να άδει «τον Παύλο και τον Νικολιό» και να υμνωδεί δοξαστικά, «Ενωθείτε: Πολυχρόνιος ημέρα, τη Υπερμάχω, τη Υπερμάχω»…
Ι Σ Ω Σ ΘΑ έπρεπε να είναι, επιπλέον και σε κάθε πόλης θέατρο κι αμφιθέατρο, σ’ όλα τα σχολεία και στα πανεπιστήμια, ξανά και ξανά, παραστάσεις της «Αντιγόνης» του Σοφοκλέους, του 442 προ Χριστού. Για τους αλληλοσφαγέντες αδελφούς της Αντιγόνης και της Ισμήνης, τον Πολυνείκη και τον Ετεοκλή, στην 7η Πύλη των Θηβών: «Ου γάρ τάφου νων τω κασιγνήτω Κρέων τον μεν [Ετεοκλέα] ποτίσας, τον δ’ [Πολυνείκη] ατιμάσας έχει» (το ένα να θάψει με τιμές, τον άλλο πεταγμένο, ο Κρέων)…
Ι Σ Ω Σ ΘΑ έπρεπε, εντολή να εκδώσει και το Υπουργείο Παιδείας προς όλα τα σχολεία: Του Θουκυδίδη να διδάξουν επιμελώς, δάσκαλοι και καθηγητές, τα κεφάλαια για τον Εμφύλιο των Κερκυραίων του 427 π.Χρ. Και τις επαληθευόμενες – δυστυχώς – επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια προβλέψεις του, για την πατρογονική μας εμφύλια «πανούκλα». Ιδίως στο Γ-82 του: «Πάντων δ’ αυτών αίτιον αρχή η διά πλεονεξίαν και φιλοτιμίαν, εκ δ’ αυτών και ες το φιλονικείν καθισταμένων το πρόθυμον» = αιτία όλων αυτών, η αρχομανία, απότοκο της πλεονεξίας και της φιλοδοξίας, που έσπρωχναν τις φατρίες [κόμματα] ν’ αλληλομάχονται με λύσσα… Κι απ’ του Μακρυγιάννη τ’ Απομνημονεύματα (κεφ.7ο) «ο πατριωτισμός όλων αυτηνών και της συντροφιάς τους, η ψύχωση της φατρίας [κόμματος] και η διαίρεση κι ο εμφύλιος πόλεμος και η διχόνοια των μεγαλοκέφαλων… διά να μην δοξαστή ο ένας και χάση ο άλλος… ο Μπραΐμης μπήκε στην Πελοπόννησο και την έκανε γη Μαδιάμ»…
Μ Ε Θ Α Υ Ρ Ι Ο ΣΑΒΒΑΤΟ στην Αγ. Σοφία Στροβόλου η κηδεία των οστών των “Τιμωρημένων” Νεκρών: Των αδελφών μας λοκατζήδων που θυσιάστηκαν, εκατέρωθεν, εκτελώντας διατεταγμένο καθήκον, πριν 40 χρόνια, στο φρικτά αδελφοκτόνο προδοτικό πραξικόπημα που εξαπέλυσε η ανθελληνική Χούντα των Αθηνών εναντίον του Ελληνισμού στην Κύπρο. Και που αργοπόρησε τέσσερεις δεκαετίες να τελέσει η πολιτεία, σύσσωμη κι ομογνωμούσα, για να διδάσκει έκτοτε και πάντοτε: Ποτέ πια εμφύλιος διχασμός.

ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ


http://www.sigmalive.com/simerini  και ανάρτηση στο facebook

Σχόλια