Σπύρος Δημητρίου
Αντιπρόεδρος Ιδρύματος Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα – Διγενή
Ο Αρχηγός Διγενής γράφει στα απομνημονεύματα του Αγώνα της
ΕΟΚΑ για τον ηρωικό θάνατο του Μάρκου Δράκου και υμνεί την θυσία του παλικαριού :
«Την 16ην Ιανουαρίου, κατόπιν καταδόσεως, συνελήφθησαν εντός
του κρησφυγέτου των τρία μέλη της ανταρτικής ομάδος Μαραθάσας. Ο αρχηγός της
ομάδος μαθ’ ετέρου μέλους, μη ευρισκόμενοι την στιγμήν εκείνην εντός του
κρησφυγέτου , κατόρθωσαν να διαφύγουν.
Κατόπιν τούτου ετέρα ανταρτική ομάς, ευρισκομένη εις την περιοχήν
Μαραθάσας υπό τον Μάρκον Δράκον, ηναγκάσθη να μετακινηθή εις την περιοχήν
Σολέας. Η μετακίνησις αύτη επεβάλλετο,
αλλά ο εκλεγείς υπό ταύτης δια καταφύγιον της χώρος δεν ήτο ο ενδεδειγμένος, καθ’
όσον την 15ην Ιανουαρίου είχον αρχίσει επιχειρήσεις του στρατού εις
την περιοχήν Πιτσιλιάς. Ούτως, η ομάς Μάρκου Δράκου συνηντήθη τυχαίως, περί το
μεσονύκτιον της 18ης – 19ης Ιανουαρίου 1957, με ενεδρεύουσα
ομάδα Άγγλων στρατιωτών εις περιοχήν του όρους Σινά, παρά την Ευρύχου. Ο Μάρκος
Δράκος, μεθ’ ετέρου συντρόφου του προπορευόμενος της ομάδος, ευρέθησαν αίφνης
αντιμέτωποι των δυνάμεων ασφαλείας. Οι στρατιώται του Χάρτνιγκ, μόλις
αντίκρυσαν τους δυο ενόπλους μαχητάς, άλλοι ετράπησαν εις φυγήν, εκβάλλοντες
γοεράς κραυγάς, και άλλοι επυροβόλησαν εις την τύχην. Μια όμως σφαίρα έπληξε τον ήρωα Μάρκον Δράκον, όστις έπεσεν
άπνους, ενώ ετέρα έπληξε τον σύντροφόν του Κώσταν Λοίζον, όστις βραδύτερον
απέθανε, συνεπεία σοβαρών εγκαυμάτων, τα οποία υπέστη κατά την ανατίναξιν του
αστυνομικού σταθμού Κάμπου Τυλληριάς, τραυματισθείς εις τον πόδα. Ούτως
κατόρθωσε να διαφύγη, καθ’ όσον υπήρχε μεγάλη σύγχυσις μεταξύ των στρατιωτών,
οίτινες δεν ετόλμησαν να τον καταδιώξουν, οπότε θα τον συνελάμβανον, διότι το
τραύμα του τον ημπόδιζε να βαδίση. Απεναντίας εταμπουρώθησαν, αναμένοντες
επίθεσιν εκ μέρους μας.
Ο Μάρκος Δράκος υπήρξεν αγνός, τίμιος, ανιδιοτελής και γενναίος
μαχητής. Εκ των πρώτων προσέτρεξεν εις τας τάξεις της Οργανώσεως. Ούτως ανέλαβε
με την ομάδα του την επιχείρησιν δολιοφθοράς του ραδιοσταθμού Κύπρου, την
πρώτην νύκτα του κινήματός μας, και έφερεν αυτήν εις αίσιον πέρας. Εν συνεχεία,
συλληφθείς και δραπετεύσας εκ των φυλακών, ανέλαβε την διοίκησιν ανταρτικής
ομάδος, ην κατηύθυνεν επιτυχώς, ενεργήσας αποτελεσματικάς ενέδρας κατά του
εχθρού. Ο θάνατός του μα απεστέρησε ενός αρίστου συμπολεμιστού, την δε Κύπρον
ενός τέκνου της, το οποίον θα της ήτο λίαν χρήσιμον, όχι μόνον εις τον
απελευθερωτικόν αγώνα, αλλά και εις την μετ’ αυτόν δημιουργικήν εργασίαν δια
την πρόοδον και ευημερίαν της. Η θλίψις μου δια τούτο ήτο μεγίστη. Αλλά και όλη
η Κύπρος εξλίβη και τον εθρήνησε δικαίως. Ήρωες, ως ο ΔΡΑΚΟΣ, και θνήσκοντες
δεν παύουν να ζουν. Παραμένουν φωτεινοί οδηγοί των επιζώντων, δια την
εκπλήρωσιν της αποστολής των εις ωραίους και ευγενείς αγώνας».
Πηγή:
Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-
Διγενή Απομνημονεύματα του Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 Εκδόσεις Πελασγός Αθήνα 2013
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου