Μάιος 1957 : Διαταγή του Διγενή προς τους τομείς της ΕΟΚΑ, μετά την απελευθέρωση ηγετικών στελεχών του ΑΚΕΛ από τους Άγγλους.

Σπύρος Δημητρίου

Αντιπρόεδρος Ιδρύματος Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα – Διγενή

Οι παλινωδίες της ηγεσίας του ΑΚΕΛ απέναντι στον αγώνα της ΕΟΚΑ έδωσαν εξαρχής την δυνατότητα στις αποικιοκρατικές δυνάμεις να τους  προσεταιριστούν εκμεταλλευόμενοι και τις άριστες σχέσεις του κόμματος με το αντίστοιχο αγγλικό κόμμα. Τη ν ίδια περίοδο στην Ελλάδα το αριστερό κίνημα εκφρασμένο από την ΕΔΑ(Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά) είχε ξεκάθαρες θέσεις υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα αλλά και μαζική συμμετοχή στους αγώνες της νεολαίας και του φοιτητικού κινήματος που πρωτοστατούσε  στον πλευρό των αγωνιζομένων κυπρίων αδελφών.

Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια η αποικιοκρατικές δυνάμεις απελευθέρωσαν ηγετικά στελέχη του ΑΚΕΛ από τις φυλακές απονέμοντας, μάλιστα και «εύφημον μνείαν», σύμφωνα με τις δηλώσεις του διευθυντή των φυλακών. Ο Άγγλος διευθυντής είπε για την απελευθέρωση των στελεχών του ΑΚΕΛ :

«Η διαγωγή των κομμουνιστών κρατουμένων υπήρξε, εν αντιθέσει προς εκείνην των εθνικοφρόνων ταραξιών, λίαν ικανοποιητική, η δε συμπεριφορά των έναντι των Αρχών των κρατητηρίων ήτο μάλλον συμπεριφορά συνεργασίας μετ’ αυτών».

Απίστευτο κι όμως ενδεικτικό του τρόπου που οι Άγγλοι χειραγωγούσαν το εσωτερικό μέτωπο στο νησί δημιουργώντας αντιπαραθέσεις μεταξύ των Ελλήνων. Ευθύνη, φυσικά είχε και η ηγεσία του ΑΚΕΛ γι αυτού του είδους τις ενέργειες.

Η χρησιμοποίηση του ΑΚΕΛ από την βρετανική διοίκηση αποσκοπούσε στην αντίδραση κατά της ΕΟΚΑ, στην υπόσκαψη του ρόλου του Μακαρίου και στον δήθεν κομμουνιστικό κίνδυνο στοχεύοντας τους Αμερικανούς που διένυαν την περίοδο του Μακαρθισμού.

Σ’ αυτά ήρθε να προστεθούν και συνεργασίες ανθρώπων του ΑΚΕΛ με τις αποικιοκρατικές δυνάμεις εις βάρος της ΕΟΚΑ και των Αγωνιστών της. Συνεργασίες που άγγιξαν τα όρια της προδοσίας.

Ο Διγενής απέναντι σ’ αυτή την Άγγλο- Ακελική σχέση εξέδωσε στις 18 Μαίου 1957 διαταγή προς τους τομείς της Οργάνωσης όπου καθόριζε τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν. Ένα μέτρο ήταν η διαφώτιση των μελών της Παλαιάς Συντεχνίας(Π.Ε.Ο-Παγκύπριος Εργατική Ομοσπονδία) για την στάση και την συμπεριφορά του ΑΚΕΛ και ταυτόχρονα η προσπάθεια για αναδιοργάνωση των Νέων Συντεχιών(Σ.Ε.Κ-Συνομοσπονδία Εργατών Κύπρου). Γράφει στα απομνημονεύματα του Αγώνα ο Αρχηγός Διγενής:

«Η προσπάθειά μου εστράφη προς την εργατικήν τάξιν, αφ’ ενός μεν διότι η εθνικόφρων μερίς ταύτης(Νέα Συντεχνία) ήτο πλημμελώς ωργανωμένη, αφ’ ετέρου δε διότι το ΑΚΕΛ ήντλει την δύναμίν του κυρίως εκ της αριστεράς εργατικής τάξεως, η οποία ήτο πολύ καλώς ωργανωμένη εν αντιθέσει προς την εθνικόφρονα. Η ανεπάρκεια η αδιαφορία της εθνικόφρονος εργατικής ηγεσίας ηνάγκασε πολλούς εθνικόφρονας εργάτας να εγγραφούν εις τας Παλαιάς Συντεχνίας, χωρίς ούτοι να αποβάλλουν τας εθνικάς πεποιθήσεις των. Παρ’ όλα ταύτα όμως η δύναμις των Παλαιών Συντεχνιών ανήλθεν εις 30000 και πλέον, τούτο δε εχρησιμοποίει η κομμουνιστική ηγεσία ως ένδειξιν της δυνάμεώς της».

Πηγή :

Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα- Διγενή Απομνημονεύματα του Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59  Εκδόσεις Πελασγός  Αθήνα 2013