ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1956 : Ο ΔΙΓΕΝΗΣ ΔΙΝΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

Δρ. Σπύρος Δημητρίου
Αντιπρόεδρος Ιδρύματος Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα – Διγενή

Το κέντρο της ΕΟΚΑ ήταν βασικό εργαλείο της Οργάνωσης αφού αποτελούσε το μέσο επικοινωνίας και συντονισμού του Αγώνα. Ο Διγενής έδινε πολύ μεγάλο βάρος στο σωστή και προστατευμένη λειτουργία του γιατί απ’ αυτή εξαρτιόταν μεγάλο κομμάτι της όλης προσπάθειας του Αγώνα. Με τη σύλληψη του Παπαφώτιου Καλογήρου στις 28 Μαρτίου 1956 υπήρξε κίνδυνος αποσυντονισμού γι αυτό και γρήγορα πάρθηκε η απόφαση να αναλάβει η Λούλα Κοκκίνου που ήταν είδη σημαντικό στέλεχος του Κέντρου. Μεταφέρθηκε αμέσως η έδρα του συντονισμού της αλληλογραφίας προς τον Αρχηγό από το σπίτι του Παπαφώτιου στην οδό Λεύκωνος 8, στο σπίτι της Κοκκίνου που ήταν βασικό στέλεχος της Οργάνωσης. Συνεργαζόταν στενά με τον Παπασταύρο Παπαγαθαγγέλου και τον Πατήρ Φώτιο μέχρι την σύλληψή τους και μάλιστα ο τελευταίος της είχε αναθέσει το Ταμείο της Οργάνωσης για τον βοηθήσει μια και οι υποχρεώσεις του ήταν πολλές. Τα κορίτσια και οι κυρίες της ΟΧΕΝ αποτελούσαν την μεγάλη πλειοψηφία των μελών της Οργάνωσης που διακινόυσαν την αλληλογραφία από και προς τον Κέντρο με τους τομεάρχες και τον Αρχηγό. Σημεία συγκομιδής της αλληλογραφίας ήταν πάσης φύσεως μαγαζιά και γραφεία για να μην δίνουν εύκολα στόχο στους Άγγλους εκτός από επείγουσες περιπτώσεις.
Η Λούλα Κοκκίνου σε συνέντευξή της στο βιβλίο του Νίκου Παπαναστασίου για τον Λάμπρο Καυκαλίδη, αναφέρει χαρακτηριστικά για την αλληλογραφία προς το Διγενή απ’ το Κέντρο :
«Η αλληλογραφία για τον Αρχηγό, αφού ετοιμάζετο με φάκελο καλυμμένο με σπίτ φίξ, για να είναι άμεση η επισήμανση σε τυχόν παραβίασή του, μετεφέρετο από εμέ στο γραφείο της ΚΕΜ όπου εργαζόμουν και παρεδίδετο στον σύνδεσμο, που θα τον μετέφερε στον προορισμό του. Εδώ πρέπει να αναφέρω το ρόλο της ΚΕΜ στη μεταφορά της αλληλογραφίας, αλλά και του οπλισμού στους τομεάρχες που βρίσκονταν στα δρομολόγια που εκτελούσαν..».
Το Κέντρο της ΕΟΚΑ συντόνιζε, επίσης, την επικοινωνία και μέσα στις φυλακές με

τους κρατούμενους αγωνιστές. Εκεί βοήθησαν και πάλι κρατούμενες γυναίκες της Οργάνωσης με την βοήθεια και κάποιων ποινικών.
Μια από τις πιο σοβαρές αποστολές του Κέντρου που ανέθεσε ο Διγενής στη Λούλα Κοκκίνου ήταν η επαφή με τον σύνδεσμο στην Αθήνα για την αποστολή οπλισμού.
Η Οργάνωση έπασχε σοβαρά από εξοπλισμό οπότε ο Αρχηγός έδινε πολύ μεγάλο βάρος για την προμήθεια οπλισμού. Πιστόλια, σφαίρες και ωρολογιακοί μηχανισμοί ερχόντουσαν κατάλληλα συσκευασμένα σε κουτιά από λουκούμια, κονσέρβες, γλυκά με το Ταχυδρομείο Λεμεσού όπου η ΕΟΚΑ είχε εκεί υπάλληλο μέλος της που τα κατεύθυνε στον προορισμό τους. Έγιναν τέεσερις τέτοιες αποστολές μέχρι που έγινε προδοσία και η αποστολή συνεχίστηκε μέσω απεσταλμένων στην Αθήνα για να τα φέρνουν με βαλίτσες. Στην Αθήνα σύνδεσμος ήταν ο Ανδρέας Αζίνας(Τριπτόλεμος) που ερχόταν σε επαφή με τους απεσταλμένους της Οργάνωσης και η μεταφορά γινόταν ατμοπλοικός. Πάλι όμως η προδοσία έδρασε και δυο τέτοιες αποστολές απέτυχαν. Τελικά η Λούλα Κοκκίνου και η αδελφή της η Ουρανία θα συλληφθούν δυο μήνες αργότερα από μια επιστολή που έπεσε στα χέρια των Άγγλων. Ευτυχώς και μπόρεσε να ειδοποιήσει την τελευταία στιγμή τον Έλληνα Πρόξενο Ρόδη Κανακάρη Ρούφο, με την άλλη αδελφή της τη Μαρούλα, να παρλάβει τον οπλισμό από μια κρύπτη που είχε στο σπίτι της.
Για αυτή την περιπέτεια, η ίδια λέει στην συνέντευξή της στο βιβλίο του Νίκου Παπαναστασίου:
«Πράγματι, η αδελφή μου ειδοποίησε τον Πρόξενο Ρόδη Ρούφο, που έτρεξε αμέσως με τη γυναίκα του Αριέτα και παρέλαβαν τον οπλισμό. Μόλις το προξενικό αυτοκίνητο αυτοκίνητο έστριψε από την οδό Αριάδνης στην οδό Ιούς, κατέφθασε η αστυνομία οδηγούμενη από κουκουλοφόρο(ήταν ο Πασχάλης Παπαδόπουλος που τον φυγάδεψαν οι Άγγλοι στο Λονδίνο και πέθανε εκεί πολύ αργότερα) στο σπίτι μας. Ήταν θέμα δευτερολέπτων η ανακάλυψη του οπλισμού».
Η Λούλα Κοκκίνου έμεινε στη φυλακή μέχρι της 14 Σεπτεμβρίου 1957.

Πηγή :
Νίκου Παπαναστασίου ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΥΚΑΛΙΔΗΣ ΤΟ «ΑΓΡΙΝΟ» ΤΗΣ ΕΟΚΑ Εκδόσεις Προσωπική Λευκωσία 2009.