«...Ο γράφων, ως συγχωριανός του Στυλιανού Λένα, ευτύχησε
απο τα μαθητικά του χρόνια να τον έχει πρότυπο ζωής και δάσκαλο αρετής. Βαθιά χαραγμένη
παραμένει στη μνήμη μου η ιστορία του Αγίου Ταρσίζου, όπως μας τη διηγήθηκε ο
Λένας ένα καλοκαίρι πρίν την έναρξη του Αγώνα, όταν ήρθε στο χωριό μας για
διακοπές....
Ήταν το τελευταίο που τον είδα. Τον επόμενο χρόνο άρχισε και
φούντωσε ο Αγώνας. Ο Λένας πήρε την ευχή του Παπασταύρου και τράβηξε για τον
Καραβά, για να σμίξει με τον Αυξεντίου. Ήταν ο δεύτερος αγωνιστής που
καταζητήθηκε από τους Άγγλους. Οι συγχωριανοί του προσπαθούσαμε. Όσο επέτρεπε η
μυστικότητα που έπρεπε να χαρακτηρίζει τη διεξαγωγή του Αγώνα, να μάθουμε κάτι
από τη δράση του στον Πενταδάκτυλο κι αργότερα στον Κυπριακό Όλυμπο.
Η θυσία του, που επισυνέβη δυο χρόνια μετά, μας συγκλόνισε
όλους στο χωριό. Από τη μια πονούσαμε και δακρύζαμε, γιατί δε θα τον
ξαναβλέπαμε κι από την άλλη νιώθαμε περήφανοι, γιατί ένας τέτοιος νέος με άδολη
χριστιανική ψυχή και απέραντο πατριωτισμό γεννήθηκε και ανδρώθηκε στον ίδιο με
μας πολυβασανισμένο τόπο.
Τα μνημόσυνά του έγιναν για όλους μας κολυμβήθρα εθνικής και
θρησκευτικής αναβάπτισης.
Όταν, αργότερα, αξιώθηκα να υπηρετήσω ως δάσκαλος στο χωριό
μας, θεώρησα χρέος μου να εργαστώ με όλες μου τις δυνάμεις, για να παραμείνει ο
Λένας άσβεστος φωτεινός φάρος και οδοδείκτης για όσους πιστεύουν ότι ο άνθρωπος
είναι κάτι πολύ πιο μεγάλο από τα υλικά και τα πρόσκαιρα. Για όσους προσπαθούν,
ακόμα και μέσα από τα πιο πυκνά σκοτάδια, να βρουν εν ελευθερία το δρόμο που
οδηγεί στη Βασιλεία των Ουρανών....»
Απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΛΕΝΑΣ
Ο σεμνός και ταπεινός Γίγαντας της ΕΟΚΑ
Εκδόσεις Προσωπική
Λευκωσία 2015
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ : Δρ. Σπύρου Δημητρίου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου