Αναπλ. Καθηγητή Πανεπιστημίου Κύπρου
Η φετινή «ημέρα ανάμνησης», την ερχόμενη βδομάδα (11 Νοεμβρίου) θα φέρει, όπως επιβάλλουν οι αμείλικτοι βιολογικοί νόμοι, λιγότερους επιζώντες Κύπριους βετεράνους του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου στην καθιερωμένη τελετή στο μνημείο των πεσόντων στο κτίριο της ΠΑΣΥΔΥ, στη Λευκωσία. Θα είναι περήφανοι, όμως, για τη συμμετοχή τους στον πόλεμο εναντίον του φασισμού, αλλά και επειδή αναγέρθηκε, εδώ και χρόνια, ένα σεμνό μνημείο με τα ονόματα των πεσόντων συμπολεμιστών τους.
Αντίθετα, παραμένει ανοικτή μια ακόμη υποχρέωση της Κυπριακής Δημοκρατίας, επίκαιρη εξαιτίας της συμπλήρωσης ενός αιώνα από τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Θα την επαναλάβουμε και σήμερα, παρότι γνωρίζουμε ότι στη σύγχρονη Κύπρο αιτήματα που δεν αφορούν προσωπική ή κομματική ιδιοτέλεια είναι σχεδόν αδύνατο να αγγίξουν την αταραξία και την απάθεια της υπερτροφικής και αναίσθητης κρατικής μηχανής: Είναι ακατανόητη η μη ανέγερση μνημείου για την κυπριακή συμμετοχή και τους Κύπριους πεσόντες κατά το 1914-1918, όταν το νησί μας πρόσφερε εθελοντικά περισσότερους από 12.000 στρατιώτες στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο (τεράστιος αριθμός αναλογικά). Αυτή η στοιχειώδης και αθόρυβη ανταπόδοση στα θύματα και τους ήρωες των πολέμων έχει μεγαλύτερη και πιο ουσιαστική σημασία από τους πληκτικούς επιμνημόσυνους «εθνικούς λόγους» που ακούγονται σαν θεία τιμωρία για τους πιστούς σχεδόν κάθε Κυριακή στους κυπριακούς ναούς, αλλά και από τους ξαφνικούς «πολέμους για την ιστορία» που προκαλούνται πανελληνίως από καιρού εις καιρόν από διάφορους ιδεοληπτικούς ή ανοητολογούντες. Δίνοντας αφορμή, σε μια αρρωστημένη πολιτικά και ηθικά κοινωνία, στα φασιστοειδή να υψώνουν τις αγκυλωτές και αποκρουστικές γροθιές τους, μπροστά στο ταλαιπωρημένο εδώ και δεκαετίες μνημείο του «Άγνωστου Στρατιώτη» (και τη Βουλή των Ελλήνων που, μέχρι πρότινος, άλλοι αποκρουστικοί ήθελαν να κάψουν…). Εκεί που γράφει, ανάμεσα στις λέξεις Ελασσών – Κρέσνα – Αφιόν Καραχισάρ – Καλέ Γκρότο (…) Κύπρος, και τις αιματηρές μάχες που έδωσαν ομοθυμαδόν οι Έλληνες μόλις πριν 75 χρόνια εναντίον του αποτρόπαιου φασιστικού τέρατος: Πίνδος – Ρούπελ – Περιθώρι – Κρήτη – Ελ Αλαμέιν…
Ας θυμηθούμε σήμερα, σε αυτή τη συγκυρία, ορισμένους από τους τουλάχιστον 50-70 λησμονημένους Κυπρίους πεσόντες του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου: Τον
Λεμεσιανό Γεώργιο Κ. Κουκουλλή, απόφοιτο της Αγγλικής Σχολής Λευκωσίας, εθελοντή στα 15 του στους Βαλκανικούς πολέμους, που σκοτώθηκε στη Φλάντρα και είναι θαμμένος σε ένα χωριό στη βόρεια Γαλλία. Τον Αριστόδημο Γ. Παυλίδη, ανιψιό του Κύριλλου Παυλίδη, διευθυντή της εφημερίδας «Φωνή της Κύπρου», που απεβίωσε στη Θεσσαλονίκη και το όνομά του είναι χαραγμένο στο Συμμαχικό Μνημείο που δεσπόζει πάνω από τη λίμνη της Δοϊράνης. Τους τέσσερις Κυπρίους μουλάρηδες που τα ονόματά τους αναγράφονται στο προσφάτως ανεγερθέν (2014) κοινοπολιτειακό στρατιωτικό μνημείο στο Βατούμ της Γεωργίας: Τον Γιαννακό Πότονου, από την Πάνω Κερύνεια, τον Σάββα Χατζηγιαννακού από την Πέγεια, τον Ι. Πολύδωρο (;) και τον Κωνσταντίνο (;), «αγνώστων λοιπών στοιχείων». Ας τους θυμόμαστε, ειδικά όσοι ατυχήσαμε να βιώσουμε τη βαρβαρότητα του πολέμου. Και γιατί έχουμε και εμείς, οι «μικροί λαοί», δικαίωμα στη μνήμη. Και ας μείνουν οι ανόητοι στα τηλεοπτικά παράθυρα να προσπαθούν με ελαφρότητα ή δογματισμό να ερμηνεύσουν ή να αντιληφθούν τι πάει να πει προσφυγιά, φρίκη του πολέμου, ξεριζωμός, γενοκτονία, φασισμός…
Δημοσιεύθηκε στην εφημ. «Ο Φιλελεύθερος» στις 7 Νοεμβρίου 2015
http://papapolyviou.com/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου