Έφυγε από τη ζωή ο Γιαννάκης Α. Δρουσιώτης (1919-2015). Ο Αριστερός αγωνιστής που υπερασπίστηκε ο Κυριάκος Μάτσης.

Του Πέτρου Παπαπολυβίου
Αναπλ. Καθηγητή Πανεπιστημίου Κύπρου

Χθες το απόγευμα (16 Νοεμβρίου 2015) έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών, ένας σπουδαίος άνθρωπος, ο Γιαννάκης Α. Δρουσιώτης. Γιος του γυμνασιάρχη Λεμεσού Αργυρού Δρουσιώτη, εγγονός του μεγάλου δασκάλου Ανδρέα Θεμιστοκλέους, δισεγγονός του Δημητρίου Θεμιστοκλέους, αδελφός του ήρωα της Εθνικής Αντίστασης Ανδρέα Δρουσιώτη, ο αείμνηστος Γιαννάκης Δρουσιώτης ήταν ένας από τους λίγους Κυπρίους που έζησαν τόσο έντονα τα γεγονότα της γερμανικής κατοχής και του Εμφυλίου στην Ελλάδα, από το 1941 μέχρι το 1948. Για τα επόμενα έξι χρόνια έζησε κρατούμενος, θανατοποινίτης και κατάδικος σε φυλακές και στρατόπεδα μέχρι το 1954 που επέστρεψε στην Κύπρο. Εξαιρετικά σεμνός άνθρωπος, αποτραβήχτηκε στη Λεμεσό, όπου αφιερώθηκε στη γεωπονική.

Τον γνώρισα στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν ακόμη ζούσα στη Θεσσαλονίκη. Η πρώτη μου επίσκεψη στο σπίτι του κράτησε σχεδόν δώδεκα ώρες… Με τιμούσε με τη φιλία του και ποτέ δεν αρνήθηκε την πρόσκληση να έρθει από τη Λεμεσό και να μας μιλήσει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, ενώ πάντοτε το σπίτι του ήταν ανοικτό σε μένα και στους φοιτητές / φοιτήτριές μου για πολύωρες επισκέψεις και συζητήσεις. Οι συναντήσεις μαζί του ήταν ένα μοναδικό μάθημα ιστορίας για τη δεκαετία του 1940, για όσα συγκλονιστικά έζησε, για τους χαμένους συντρόφους και συντρόφισσες, το μεγαλείο του αγώνα για την ελευθερία, τον ελεύθερο αέρα του αντάρτικου, τις φυλακίσεις και τα βασανιστήρια, την οδύνη του Εμφύλιου, τη συντριβή, το κόστος και το τραύμα για έναν «αλύγιστο καθοδηγητή» της επώδυνης «δήλωσης», την αποχώρηση, την αμήχανη σιωπή της «επίσημης ιστοριογραφίας»…

Ο Δήμος Λεμεσού τον τίμησε πριν από μερικά χρόνια, επί Δημαρχίας Ανδρέα

Χρίστου, σε μια εκδήλωση που μίλησε ο Τάσος Ανδρέου. Πέρσι εμφανίστηκε και στην εκπομπή του ΡΙΚ «Ταξίδι στον χρόνο», όπου μίλησε για τις εμπειρίες του στη Μακεδονία της δεκαετίας του 1940. Δυστυχώς, παρά τις προσπάθειές μου, δεν κατάφερα ποτέ να τον πείσω να γράψει τις αναμνήσεις του. Σχεδίαζε για χρόνια και είχε αρχίσει να γράφει μια μεγαλόπνοη ιστορική σύνθεση, τον «διάλογο Χίτλερ και Στάλιν». Έμεινε στα χαρτιά. Έγραψε, όμως, δυο διηγήματα το ένα από το αντάρτικο στον Όλυμπο, το 1942-1943, και το άλλο με μνήμες από το Επταπύργιο του 1948. Έχουν δημοσιευθεί στην Επιστημονική Επετηρίδα της Κυπριακής Εταιρείας Ιστορικών Σπουδών.

Σαν ένα πρώτο μνημόσυνο, αναδημοσιεύω δυο παλιότερα μου άρθρα στον «Φιλελεύθερο» για τον Γιαννάκη Α. Δρουσιώτη.

Καλό ταξίδι, φίλε. Και είμαι σίγουρος ότι θα γυρνάς κάθε τόσο στην αγαπημένη σου Θεσσαλονίκη αναζητώντας από τις χαραμάδες των κελλιών του Επταπυργίου τους χαμένους “υπέροχους Οκτώβρηδες” της πόλης και της γενιάς σου.

συνέχεια εδώ

http://papapolyviou.com/2015/11/17/efige-apo-ti-zoe-o-yiannakis-a-drousiotis/

φωτο : https://www.facebook.com/kyriacos.droussiotis.9?pnref=story