Λεμεσός 25 ιαννουαριου 2015 41ο ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΡΙΒΑ - ΔΙΓΕΝΗ (ομιλία υπό του Προέδρου του Ιδρύματος Στρατηγού Γ.Γρίβα - Διγενή, κ.Παναγιώτη Γ.Γιώρκα)

Ελληνίδες,  Ελλήνες,

                                  Μαζευτήκαμε  σήμερα εδώ, ταπεινοί προσκυνητές,  στο λιτό μνημείο  του Αρχηγού της ΕΟΚΑ,  του Γέρου της  Κύπρου, του στρατιώτη του Έθνους. 'Ηρθαμε για να αποδώσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στον  Διγενή και στα  παλληκάρια  του, στους  αγώνες  και στις θυσίες  τους. Ήρθαμε να  προσκυνήσουμε στον ιερό τούτο χώρο ,  στο αρχηγείο της  ΕΟΚΑ,  στο κρησφύγετο και και στο τάφο του  αρχηγού. Να αναβαπτιστούμε στα  νάματα της πίστης και λατρείας προς την Ελλάδα και  σε κάθε τι  ελληνικό. Να οπλιστούμε με πίστη , υπομονή και επιμονή για την δικαίωση των αγώνων  για  λευτεριά και δικαιοσύνη στον τόπο μας.

                                 Φωτεινό αιώνιο παράδειγμα για όλους  μας και ειδικά για τη νεολαία μας θα είναι  η βιοτή και οι αγώνες  του  Διγενή.. Από το  Μάιο 1919 που ως   εύελπης ανθυπολοχαγός , με  αίτημα του μετέχει  στο εκστρατευτικό σώμα της  Μικράς  Ασίας, μέχρι το τέλος της ζωής  του. Περισσότερο  από μισό αιώνα ο Διγενής βρίσκεται στα όπλα , μαχόμενος για την πατρίδα, για τις υπέρτατες  αρχές της  ελευθερίας της  δικαιοσύνης της  δημοκρατίας.

             Ως ανθυπολοχαγός   στο 30ο Σύνταγμα της  10ης  Μεραρχίας,  λαμβάνει μέρος  στις  μάχες  από το Πάνορμο  έως  τον Σαγγάριο πολεμώντας με απαράμιλλη ανδρεία και

γενναιότητα  Το 1920 του απονεμήθηκε Πολεμικός  Σταυρός για  συμμετοχή στις μάχες ΒΑ της  Προύσας.     Για τα  ανδραγαθήματα  του  παρασημοφορείται  στις 18/7/1921  απο τον Βασιλέα Κων/νο με  το Χρυσό Μετάλλιο Ανδρείας .  

  

            Με το σπαθί του ανεβαίνει ένα  προς ένα  τα  σκαλοπάτια της  στρατιωτικής  ιεραρχίας.

*** 1925. Ο  Διοικητής του  στο 2/39 Συντάγματος  Ευζώνων σημειώνει στην έκθεση του:  ".... Εκτελεί καθήκοντα Υπασπιστού του Συντάγματος επιτυχώς. Χαρακτήρ  σοβαρός, αξιοπρεπής, τίμιος, ειλικρινής, λίαν πρόθυμος,  εργατικός. Ειναι τελείως αφοσιωμένος στο επάγγελμα  του και αγαπά τούτο με υπερβολικόν ζήλον. Κέκτηται μεγάλην μορφωσιν και αρτίαν επαγγελματικήν τοιαύτην. Εχει οξείαν αντίληψιν και μεγάλην κρισιν. Γενικώς είναι αξιωματικός αξίας, με πεποίθησιν οτι θα ανέλεθει εις τα  ανώτατα αξιώματα. Εμπνέει γενικήν απόλυτον εμπιστοσύνην δι οιανδήποτε  υπηρεσίαν...."

*** Στη διάρκεια του μεσοπολέμου,  φοίτησε στη  Στρατιωτική Ακαδημία Βερσαλιών και στην Ακαδημία Πολέμου Παρισίων.

*** 1931 – 1932 Φοίτησε στην Ανωτέρα  Σχολή Πολέμου Θεσσαλονίκης, Απεφοίτησε 2ος  στη σειρά

**** Διετέλεσε καθηγητής στην Σχολή Ευελπίδων και στην Ανωτερα  Σχολή Πολέμου

  

                  Και οταν η  χώρα υπό την ηγεσία του  κυβερνήτη της  Ιωάννη Μεταξά προετοιμάζεται για τη  θύελλα του ΒΠαγκοσμίου Πολέμου,  ο ταγματάρχης Γ. Γρίβας μαζί με τον συνταγματάρχη Κων. Δοβα καταρτίζουν ΤΑ  ΣΧΕΔΙΑ ΑΜΥΝΑΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ  και αναδεικνύονται  ανάμεσα στους κύριους συντελεστές της νίκης .

                   Κατα  τον ΕλληνοΙταλικό πόλεμο  υπηρετεί στο επιτελικό γραφείο του Παπάγου,Αλλά ο  Διγενής  δεν ηταν πλασμένος για να κάθεται  σε γραφεία. Ηταν γεννημένος  πολεμιστής. Ετσι   μετά από τρεις  συνεχείς αιτησεις του για να τοποθετηθεί στο μέτωπο,   τον Ιαννουαριο 1941  αναλαμβανει ως  επιτελάρχης της 2ας Μεραρχίας Πεζικού (επικαλουμένης Σιδηρας Μεραρχίας) και μάχεται στην περιοχή Κλεισούρας .

                    Και  οταν η  χώρα θα στενάζει κάτω  απο τη γερμανική μπότα, ο αντισυνταγματαρχης Γ. Γρίβας δεν θα μεινει με σταυρωμένα  χέρια. Τον Ιούνιο 1941  συγκροτεί Αντιστασιακή οργάνωση με  συμμετοχή μονίμων και εφέδρων αξιωματικών του έπους του 1940, με τις  ευλογίες του Αρχιεπισκόπου Αθηνών  Χρυσάνθου,

***  Αρχες  του 1942 ο ηγέτης του ΚΚΕ Γεώργιος Σιάντος ειχε  συνάντηση με τον Γρίβα στο σπιτι του  αριστερου δημοσιογρα- φου Κων. Βιδάλη, και του πρότεινε την  ηγεσία  του ΕΑΜ την οποία  δεν απεδέχθη. 

**** Ιούνιος  1943 επικυρήσσεται απο τους  Γερμανούς (απόρρητα  Βρεττανικά έγγραφα) ενω στις 12-13 Ιουνίου καταφέρνει να διαφύγει τη  σύλληψη

**** Η κυβέρνηση Ράλλη  με τη διαταγή 18525/10-6-1944 διέταξε την σύλληψη του και ενα μήνα μετα  του στέρησε τα οικονομικά του δικαιώματα. Ζει με  στερήσεις, μονο με νερό και παξιμάδι οπως αναφερει στο  συγγραμμα  του "ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ"  ο συνεργάτης  του λογοτέχνης Χρήστος  Ζαλοκώστας.

                     Οι αείμνηστοι Στρατηγοί, Γεράσιμος Λάμαρης και Θεόδωρος Βασιλόπουλος, τον περιέγραφαν ως έναν άριστο αξιωματικό και εξαιρετικά ολιγαρκή. Ενα  άοκνο υπηρέτη της Ελληνικής Πατρίδος, ο οποίος μπορού σε να εργάζεται για την Πατρίδα σχεδόν όλο το  εικοσιτετράωρο με ένα ποτήρι νερό και ένα κομμάτι ψωμί!

Το τέλος της  Γερμανικής  κατοχής πλησιάζει, αλλά ο Ελληνικός λαός αντι να βρεθεί ενωμένος και να  αξιώσει την τήρηση των υποσχέσεων των  συμμάχων προς  το Ελληνικό  Έθνος,  βρίσκεται  διχασμένος με  δάκτυλο των ξένων  δυνάμεων και δη των  συμμάχων που δημιούργησαν την  ευκαιρία να  αθετήσουν τις υποσχέσεις  τους προς την Ελλάδα  και επωφελήθηκαν  αυτης της  ευκαιρίας..

        Οι  κομμουνιστές  επιδιώκουν πάση θυσία την  ανατροπή της  κυβέρνησης  και την δια βίας κατάληψη της  εξουσίας.

        Έτσι φθάσαμε  στα Δεκεμβριανά με την εφόρμηση των  κομμουνιστών  στο στρατόπεδο  χωροφυλακής Μακρυγιάννη  και στο  Θησείο όπου ήταν η έδρα του  1ου  Συντάγματος  πεζικού με  διοικητή τον  αντισυνταγματάρχη  Γ.  Γρίβα.  Χάρις  στη λυσσώδη αντίσταση των  νομιμοφρόνων  δυνάμεων,  απετράπη η κατάληψη των Αθηνών και η Ελλάς έμεινε  εκτός του Σιδηρού Παραπετάσματος .

        Η  συμβολή του αντισυνταγματάρχη  Γ. Γρίβα   στην αποτροπή της απειλής  Κομμουνιστικοποίησης της  χώρας, είναι αυτό που οι  οπαδοί του κόκκινου  φασισμού  δεν θα  λησμονήσουν ποτέ . Ο Γρίβας θα  παραμένει σαν πέτρα  στο στομάχι τους και πάντα θα  αναζητούν ευκαιρίες  να τον εκδικηθούν και να τον  συκοφαντήσουν.(βλ. Ζαχαριάδης – αποκάλυψη της  ταυτότητας  του  Διγενή  στους  Άγγλους)

            Και ενώ η Ελλάς  θα  σπαράζει στα  διχτυα του εμφυλίου πολέμου, μετά  το τέλος  του Β  Παγκοσμίου  Πολέμου, ο  απόστρατος πλέον  Συνταγματάρχης  Γεώργιος  Γρίβας,  αναλογίζεται  και προβληματίζεται με τη συμπεριφορά των συμμάχων  μας.  Διαπιστώνει οτι οι Άγγλοι, στο πλευρό των οποίων επολέμησε τον φασισμό, δεν είναι διατεθιμένοι να τηρήσουν τις  υποσχέσεις τους και να  χαρίσουν την ελευθερία  στην  σκλαβωμένη ιδιαιτέρα του πατρίδα. 

         Ο Γ, Γρίβας ήταν  αγνός και ειλικρινής  και  ομολογεί  ότι  εξηπατήθη και αυτός .από τις υποσχέσεις των.

          Αναλαμβάνει λοιπόν  τον  αγώνα  αποτίναξης του Αγγλικού ζυγού, συνεπής προς τα  αρχάς και τα  πιστεύω του....” Ανέλαβον τον αγώνα  εναντίον των παλαιών φίλων και συμμάχων μου, δια να υπεραμυνθώ των ιδίων ακριβώς ιδεωδών, δια τα οποία είχομεν  συμπολεμήσει μετ  αυτών εις τα πεδία του πρώτου και δευτέρου  παγκοσμίου πολέμου...”

        Ο  Γ. Γρίβας  ήτο  σταθερός  μελετητής  και βαθύς γνώστης της  ιστορίας του  Ελληνικού  Έθνους και ταυτόχρονα έμπειρος και δοκιμασμένος στρατιώτης.  

         Πιστός  στο ιστορικό  αξίωμα “Η ελευθερία  αποκτάται με το σπαθί του σκλάβου” , από τον  Μαίο  1948, έχει καταλήξει στην  απόφαση  διεξαγωγής  ενόπλου αγώνα  για  απελευθέρωση της  Κύπρου. Αρχίζει διερευνητικές  επαφές με φίλους  και αναζητεί συμπαραστάτες.

         Δυο φορές επισκέπτεται την Κύπρο (Ιούλιο 1951 Οκτώβριο 1952),   προκειμένου να μελετήσει επί τόπου  τις  συνθήκες  και τις προοπτικές  ενόπλου αγώνα.   

           Σημειώνει τρεις  διαπιστώσεις: α)  σκεπτικισμό και διστακτικότητα  απά τις επαφές  του με διάφορους παράγοντες   β) Θετική  δυνατότητα  δράσης μικρών ανταρτικών ομάδων  στον ορεινό όγκο του Τροόδους και  γ) ύπαρξη  ευκολοπρόσβλητων  στόχων  εντός των πόλεων.

                Επανερχόμενος  εις  Αθήνας, καταστρώνει εμπεριστατωμένα   στρατιωτικά  σχέδια  διεξαγωγής του  αγώνα.  (βλ.  “ΑΓΩΝ ΤΗΣ ΕΟΚΑ ΚΑΙ ΑΝΤΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟΣ”  Γ. Γρίβα  Διγενή)Καταρτίζει μικρούς  μαχητικούς πυρήνες, Φροντίζει για την αποστολή  στρατιωτικού εξοπλισμού και πολεμοφοδίων.

            Η  εν Ελλάδι πολιτική ηγεσία  δεν επιθυμεί  την  διατάραξη των σχέσεων της  χώρας  με  την Μ. Βρετανία.  Πολλοί  συστήνουν αναμονή και καταβολή προσπαθειών  σε  πολιτικό επίπεδο.  Άλλοι τον αποτρέπουν .” Ούτε  50  άνδρες  δεν θα  σας  ακολουθήσουν...” του  είπε  χαρακτηριστικά  ο  Αρχιεπίσκοπος

         

        Ο  Γ. Γρίβας  υπερνικά  τους  δισταγμούς  των παραγόντων και στις  26 Οκτωβρίου  1954 αποχαιρετά τη  σύζυγό του Κική  και  όπως  χαρακτηριστικά αναφέρει  στα  απομνημονεύματα  του “...με  εφόδια μόνο την ΠΙΣΤΙΝ  ανέλαβα  το μεγαλύτερο  εγχείρημα της  ζωής μου, το οποίον, με την βοήθεια  του Θεού, απέδειξε τας υπερόχους εθνικάς  αρετάς που κοσμούν τον Ελληνικόν Κυπριακόν Λαόν...”  και παρακάτω σημειώνει “ Το ημερολόγιον μου το έκλεισα με αυτην την  φράσιν “Ο Θεός  βοηθός.... Αναχωρώ με πίστιν και θάρρος....”

        Αναχωρεί  ατμοπλοίκά από Πειραία  προς  Ρόδο. Εκεί  επιβιβάζεται στο ιστιοφόρο “ΣΕΙΡΗΝ” και μετά από περιπετειώδες ταξίδι αποβιβάζεται  νύκτα, στις  ακτές της  Χλώρακας,  στις  10 Νοεμβρίου  1954, οπου τον ανέμενε  ομάδα  αγωνιστών.  Περιγράφει το μέλος της ομάδας    Νικόλας Γ. Μαυρονικόλας: “.......είδαμε να κατεβάζουν βάρκα και να μπαίνουν μέσα ορισμένα άτομα. ....Η βάρκα έμεινε  3-4  μέτρα από την ξηρά, Εμείς προχωρήσαμε προς την βάρκα. Μπήκαμε  μέσα  στο νερό  για  να  βοηθήσουμε τους επιβάτες  να  αποβιβαστούν. ...Εγώ  βοήθησα  κάποιον να  αποβιβαστεί. Τον επήρα  στην  αγκαλιά μου για να μην πατήσει μέσα  στο  νερό. Το άτομο αυτό ήταν ο Διγενής...”  και  στη  συνέχεια  περιγράφει ένα  εκπληκτικό περιστατικό.

 “........  Μπήκαμε  σε μια περιοχή με  δέντρα.  Σε μια  στιγμή ο Διγενής μας  είπε :¨”Σταματήστε λίγο να ξεκουραστείτε” Κάτσαμε κάτω από μια μεγάλη  ελία. Ο Διγενής πήρε  το παγούρι του και ήπιε λίγο νερό. Στη  συνέχεια μας  πρότεινε να  πιούμε, όποιος  ήθελε νερό από την Ελλάδα. Πήραμε ένας  - 'ενας  το παγούρι και ήπιαμε από λίγο νερό..Σίγουρα  δεν ήταν για να  ξεδιψάσουμε, να  σβήσουμε τη δίψα μας. Ηταν κάτι αλλο. Εμοιαζε σαν το μυστικό δείπνο, ήταν κάτι  σαν θεία κοινωνία.  Αυτό που νοιώσαμε  ήταν  ο πόθος μας  για λευτεριά, για Ένωση της  Κύπρου με την  Ελλάδα...”  (βλ. Νικόλα Γ. Μαυρονικόλα  “Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΟΥ”)

        Την 1η Απριλίου 1955,  ο    Διγενής  κηρύσσει επίσημα την  έναρξη του απελευθερωτικού  αγώνα.   Αναφέρει στη  προκύρηξη:

        “Με  την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις  τον τίμιον αγώνα  μας, με την  συμπαράστασιν ολοκλήρου του Ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κύπρίων, αναλαμβάνομεν τον αγώνα δια την αποτίναξιν του αγγλικού ζυγού.Με σύνθημα εκείνο που μας κατέλιπαν οι πρόγονοι μας ως ιεράν παρακαταθήκην: “Η ταν ή επί τας” . 

 Και καταλήγει:

          Ελλήνες , όπου και αν  ευρίσκεσθε, ακούσατε  την  φωνήν μας: Εμπρός, όλοι μαζί για τη λευτεριά της Κύπρου μας”

        

        Οι εκκωφαντικές  εκρήξεις που συγκλόνισαν τις πόλεις της  Κύπρου,  Ήταν το προσκλητήριο για τον αγώνα,  στο οποίο ανταποκρίθηκε σύμπας  ο Κυπριακός  Ελληνισμός πλην μιας θλιβερής  μειοψηφίας, της ηγεσίας  αρτηριοσκληρωτικού ΑΚΕΛ,  που ενώ  εκ πεποιθήσεως  με  ξύλινη  γλώσσα  πιπίλιζε δήθεν κατά της  αποικιοκρατίας  , του ιμπεριαλισμού και του καπιταλισμού,  πλην όμως  εκείνη  την ιστορική στιγμή  στάθηκε  στην αντίπερα  όχθη,  στο πλευρό των Άγγλων  αποικιοκρατών, χαρακτηρίζοντας  τους  αγωνιστές  ως  “τραμπούκους, βαρελότους, δυναμιτιστές και ψευτοδιγενήδες”

                 Παρά ταύτα Ο Διγενής με  την Πίστη  του και τη  ψυχή του καταφέρνει  να  συσπειρώσει στον αγώνα  ολόκληρο  τον Λαό και να  ξεφτιλίσει ολόκληρη Αυτοκρατορία που μαχόταν με υπεράριθμο και πλήρως  εξοπλισμένο στρατό.

            Ο Διγενής  οργανώνει και διεξάγει τον τιτάνιο αγώνα, με  μόνο εφόδιο την Πίστη του στο θεό, και την ατσάλινη θέληση του. Υπερκερνά  όλα τα  εμπόδια που συναντά  στο  δρόμο του, με σύνεση , αλλά και με  αποφασιστικότητα, αναδεικνύεται  σε   υποδειγματικό ηγέτη, αρχηγό και μπουρλοτιέρη των  ψυχών . Απαιτεί και επιβάλλει  απόλυτη  μυστικότητα  και  εχεμύθεια, τυφλή υπακοή στις  διαταγές  του,  τόλμη, θάρρος, αυταπάρνηση.  Σε  ελάχιστο  χρόνο θα  κατακτήσει τις καρδιές ,  τον  σεβασμό και την  εκτίμηση των Κυπρίων, θα γίνει  ο  θρύλος που θα  εμπνέει όλους  τους  σκλάβους  που μάχονται για τη λευτεριά τους.

        Οργανώνει και επανδρώνει τις Ομάδες  δολιοφθορών,  φροντίζει για την εκπαίδευση των  Ομάδων Ανταρτών. Κατανέμει το έδαφος  σε  τομείς και ορίζει  τομεάρχες. Ορίζει συνδέσμους.   Συγκεντρώνει οπλισμό,  μαζεύει όλα τα  κυνηγετικά οπλα και τα  διαθέτει για  εξοπλισμο της Οργάνωσης. Εμψυχώνει  τον  τοπικό πληθυσμό, που μετέχει μαζικά και οργανωμένα  στον αγώνα με Παθητική  Αντίσταση, μποϋκοτάζ των  Αγγλικών  προϊόντων, με  ανάρτιση της  Ελληνικής  Σημαίας  σε  όλες  της  κατοικίες. Οργανώνει την Νεολαία  στην ΑΝΕ και την καθιστά  συμπαραστάτη στον αγώνα, με  διαδηλώσεις,  διανομή  φυλλαδίων και  σε  βοηθητικούς  τομείς. Δημιουργεί την πολιτική κινηση ΠΕΚΑ  για  στήριξη των θέσεων του  αγώνα.

        Επί  4.5  χρόνια  ο Διγενής,  με τα  παλληκάρια του  αγωνίζεται,  υπό  συνθήκες  αντίξοες,  χωρίς επαρκή οπλισμό και  εφόδια,  με άντρες  και αμούστακα παιδιά που ρίχνονται  στη  φωτιά για την Ένωση με  τη  μάνα  Ελλάδα,  χωρίς πολεμική  κατάρτιση και εμπειρία αλλά με Πίστη στο Θεό  και με  αποφασιστικότητα. Κοιμάται  στη  βροχή, με μια κουβέρτα, κρύβεται  σε  σπηλιές, υπομένει την πείνα  και τη δίψα, το κρύο και τα  χιόνια  στο Τρόοδος, μέρες και νύκτες πορεύεται  στα  βουνά, πολεμά, κτυπά τους  δυνάστες και  διαφεύγει.

        Δεν  τον τρομάζει καμμιά  δυσκολία. 'Ολα  μπορεί να τα  υπερπηδήσει, να τα  ξεπεράσει, να τα  νικήσει χάρις  στο  πολυμήχανο μυαλό που διαθέτει,  στην  πίστη και την επιμονή σε  συνδυασμό με την πολεμική του πείρα και την  οξυδέρκεια και  ευστροφία  του. Το σπινθηροβόλο βλέμμα  του, φανερώνει ότι μέσα στο μικροκαμωμένο και ταλαιπωρημένο από κακουχίες  σώμα του, κτυπά  καρδιά  λιονταριού.

Mόλις  λίγους  μήνες από την έναρξη του αγώνα, ο Μακάριος του έγραφε τον Ιούλιο του 1955

“Σας συγχαίρω. Η ΕΟΚΑ  σε λίγους μήνες προσέφερε απείρως περισσότερα απο 75 χρόνια  χαρτοπολέμου. Είσθε αίνιγμα και θρύλος. Έχετε  ήδη περάσει στην απελευθερωτική ιστορία”

        Με   ένα πραγματικό  στρατιώτη  δίπλα του, τον  ανθυπολοχαγό Γρηγόρη  Αυξεντίου, με οκτώ  φοιτητές που  φρόντισε να εκπαιδευτούν  στη  χρήση 'οπλων πεζικού, στην Ελλάδα  και να έρθουν να  αναλάβουν υπεύθυνους τομείς   ξεκίνησε  τον  αγώνα.    Σε λίγο οι τάξεις της  ΕΟΚΑ γέμισαν  απο νέους της  Κύπρου που ανεδείχθησαν   σε  λιοντάρια στις μάχες κατά του  κατακτητή.  Οι περισσότεροι νέοι προέρχοντο από τις τάξεις  της ΟΧΕΝ, γαλουχημένοι με τα  νάματα της  Ορθοδοξίας, και  αγάπης  προς την Ελλάδα  που τους μεταλαμπάδευσε ο μπουρλοτιέρης  Παπασταύρος Παπαγαθαγγέλου. Πράξεις  απαράμιλλου θάρρους και υπερφυσικής  τόλμης  κατάφεραν τα  παλληκάρια της ΕΟΚΑ υπό την  έμπνευση και καθοδήγηση του  θρυλικού Διγενή. Υπήκουον  τυφλά και αναντίρρητα  στις  διαταγές  του , χωρίς  καν  να  τον έχουν δει ποτέ,  χωρίς να  γνωρίζουν  την  φυσιογνωμία  του.

     Με αυτοθυσία τα  παλληκάρια του Διγενή αντιμετώπισαν τη βαρβαρότητα  και τη  σκληρότητα των πάνοπλων κατακτητών, προτιμώντας να γίνουν ολοκαύτωμα παρά  να παραδοθούν, αντιμετωπίζοντας  με  θάρρος την αγχόνη, υπομένοντας  με καρτερία  τα  βασανιστήρια. Δεν λύγισαν ούτε  οι αγωνιστές ούτε  οι οικογένειες  τους.... άλλοι λειποψύχισαν και συνθηκολόγησαν, προθέτοντες τα προσωπικά τους  οφέλη

       

        Στα κρατητήρια  στην Πύλα, στην Κοκκινοτριμυθιά και αλλαχού οδηγήθηκαν πλήθος πολιτών , και κρατήθηκαν  χωρίς  δίκη,- κατά παράβαση των  ανθρωπίνων  δικαιωμάτων- μόνο και μόνο  διότι  αγαπούσαν την πατρίδα  τους  και οραματίζονταν την λευτεριά..

        Πλήθος  αγωνιστών και  ύποπτοι για  συμμετοχή τους στην οργάνωση υπέστησαν βάρβαρα βασανιστήρια  από τους  “πολιτισμένους” Άγγλους που  μόνο νοσηρά  μυαλά μπορούν να  διανοηθούν. Πολλοί  έχασαν και την  ζωή τους   ή έμειναν  ανάπηροι  από τα  βασανιστήρια. Και όμως τέτοιες  πράξεις βαρβαρότητας  που προσβάλλουν τα  ανθρώπινα  ιδεώδη  έμεινα και μένουν  ατιμώρητες,  χάρις  στην  αδράνεια  και  ανεπάρκεια της  πολιτικής ηγεσίας  του τόπου.

       

       

        Τον  Φεβρουάριο  του  1959, η πολιτική ηγεσία  της  Κύπρου και της  Ελλάδας,  συνυπογράφουν τις  συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου  με τις οποίες  τα  αίματα  των  αγωνιστών  και ο  αγώνας  του Διγενή εξαργυρώνονται με  μια κολοβή ανεξαρτησία, που για  τους τ/κ ήταν η  βάση  για  τη  διχοτόμηση του νησιού. 

        Ο  Διγενής  ούτε  καν  ερωτάται  για τη λύση... βρίσκεται ξαφνικά προ τετελεσμένων. Εκ  των υστέρων  έστειλαν  τον Μιχαλάκη Πισσά ( Γενικό Γραμματέα  της  ΣΕΚ) να  πείσει τον Διγενή να αποδεχθεί  τη λύση....

“....Επί ώρες  όρθιος  δεχόμουν κατσάδες  από τον  Διγενή”   για  τα τετελεσμένα  που του παρουσίασαν,  αναφέρει αργότερα  σε  συνέντευξη του, ο Μιχ. Πισσάς.

        Και όμως  ο Διγενής  δείχνει για μια  ακόμη  φορα την  ανωτερότητα του, την ωριμότητα  της  σκέψης  του, καταπνίγει τον θυμό του για την αδικία και για τον παραγκωνισμό του και θέτει πάνω  απ όλα  το συμφέρον της  πατρίδας. Λέει ΟΧΙ   ΣΤΟ   ΔΙΧΑΣΜΟ.

        Χαρακτηριστικά    στην Προκήρυξη  της 9ης  Μαρτίου 1959.- Διαταγή Κατάπαυσης  Πυρός  αναφέρει μεταξύ άλλων :

        “Ηδη ..κατόπιν της  μεταξύ των  κυβερνήσεων Ελλάδος και Τουρκίας  συμφωνίας της  Ζυρίχης, η  οποία   επεκυρώθη εν Λονδίνω και υπό του Εθνάρχου Μακαρίου, είμαι υποχρεωμένος 

ΝΑ  ΔΙΑΤΑΞΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΑΥΣΙΝ ΤΟΥ ΑΓΩΝΟΣ

        Εκείνος ο οποίος  δεν θα εδέχετο την συμφωνίαν και θα  συνέχιζε τον αγώνα, θα  ΕΔΙΧΑΖΕ όχι μονον τον Κυπριακόν λαόν, αλλά πιθανώς  και ολόκληρον  το έθνος.....”

        “Έχω  την  συνείδησιν ήσυχον, οτι έπραξα  το καθήκον μου. Έργον της  πολιτικής ήτο να  εκμεταλλευθή τους  επικούς  αγώνας  του Κυπριακού Λαού.. και αύτη τους εξεμεταλλεύθη όπως ηδυνήθη ή όπως  ενόμισε καλύτερον.”

      Ο ΔΙΓΕΝΗΣ μετά  τον επικό αγώνα της  ΕΟΚΑ, βάσει επαίσχυντου όρου των  συμφωνιών εξορίζεται στην Αθήνα. Αλήθεια, δεν  έχει ξαναγίνει ποτέ  στην παγκόσμιο ιστορία τέτοια μικρόψυχη και επαίσχυντη πράξη  σε  βάρος ηγέτη  απελευθερωτικού κινήματος.  Και οι μελετητές της  ιστορίας, ζητούν  μια απάντηση. Ποιος  έθεσε αυτόν  τον όρο, και γιατί η  δική μας πλευρά τον απεδέχθη.;;

 Κατά την επιστροφή  του  εγένετο  δεκτός  με  τιμές ήρωα απο την πολιτική, θρησκευτική και στρατιωτική ηγεσία.

                         Ο  Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Θεόκλητος  τον στεφάνωσε με  ασημένιο στεφάνι.

                               Από την πολιτειακή ηγεσία του απενεμήθηκαν Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας, ο μεγαλόσταυρος του Γεωργίου  Α και μετάλλιον  εξαιρέτων πράξεων της Ταξιαρχίας του Φοίνικος.

                                    Στις  18 Μαρτίου 1959      η ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ομόφωνα  (μηδέ των κομμουνιστών εξαιρουμένων) ΤΟΝ ΚΥΡΗΤΤΕΙ ΑΞΙΟΝ Της ΠΑΤΡΙΔΟΣ εκφράζοντας       την βαθείαν ευγνωμοσύνην του Εθνους προς  τους γενναίους μαχητάς της ΕΟΚΑ.

                    Τον ίδιο μήνα   Η  ΑΚΑΔΗΜΙΑ  ΑΘΗΝΩΝ  (το ανώτατο πνευματικό ίδρυμα του Εθνους)  ΤΟΥ ΑΠΟΝΕΜΕΙ  ΧΡΥΣΟΥΝ ΜΕΤΑΛΛΙΟΝ μετ  εγκωμίων.

ότι  εθνικων παραδόσεων στερρως  εχόμενοι,  κρατεροίς αγώσι την Κύπρον ανεξάρτητον πολιτείαν κατέστησαν, ....

            Κατα την πανηγυρική αυτή συνεδρίαση τον προσεφώνησε ο Πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών  Σπύρος  Μελάς :

“ Το  όνομα σας  θα μεινη αθάνατον εις την ιστορίαν της  Ελληνικής  φυλής. Εις  το όνομα του μεσαιωνικού μας ήρωα Διγενή, το οποίον ευστόχως εδανείσθητε δια να καλύψετε το ιδικόν σας, προσθέσατε νέαν άφθαρτον αίγλην.  Η  εποποιία που εγράψατε με τους νεαρούς  συντρόφους  σας που επλαστουργήσατε, υπερέβη κατα πολύ το έπος των Βυζαντινών ακριτών... Οι ελεύθεροι λαοί  όλου του κόσμου, σας χαιρετίζουν με μυριόστομον ιαχήν ως πρωτοπόρον μιας  ανθρωπότητας που θα λοιώσει τας  αλύσους της εις τας  φλόγας της Δικαιοσύνης”

                 Ο Δήμος   Αθηναιων του απένειμε  χρυσούν μετάλλιον

Παραθέτουμε σχόλια  κορυφαίων   πολιτικών της  εποχής εκείνης:

***ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: Ο  Διγενής ανήκει πλέον  εις τους μύθους της Ελληνικής ιστορίας, οι οποίοι θα παραδίδονται από γενεάς εις γενεάν δια να λέγουν ότι ένας άνθρωπος μόνος με την Ελληνικήν ψυχή κατώρθωσε να νικήση μια μεγάλην αυτοκρατορίαν. ” 

***1981 ΑΒΕΡΩΦ  ΤΟΣΙΤΣΑΣ  Υπουργός  εξωτερικών της Ελλάδος) στο βιβλίο του “  ΪΣΤΟΡΙΑ  ΧΑΜΕΝΩΝ ΕΥΚΑΙΡΙΩΝ”  γράφει:

Η  ΕΟΚΑ ήταν έργο ενός ανδρός. Ήταν  έργο του Γεωργίου Γρίβα. Πολλοί άλλοι υπήρξαν στυλοβάτες της ΕΟΚΑ, υποστηρικτές της, ήρωες της, αλλ ό  Γρίβας υπήρξε ο δημιουργός της, ο αδιαμφισβήτητος  Αρχηγός της. Χωρίς  αυτόν  δεν θα ειχε καν οργανωθεί.  Χωρίς αυτόν θα  είχε  γρήγορα  σβήσει Χωρίς αυτόν  δεν θα  είχε αναπτύξει τέτοια δράση, καθαυτό τεράστια... Η ίδρυση, η οργάνωση και το ξεκίνημα  μιας  ένοπλης επανάστασης, με τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε στην κύπρο, θα μπορούσε  να γίνει μόνο αν αυτά τα  αποφάσιζε ένας άνθρωπος, και αν αυτός ο άνθρωπος είχε πίστη και θάρρος,  ψυχραιμία και αίσθηση αυστηρής πειθαρχίας και επιπλέον διάθεση ιεραποστολική. Και όλα αυτά τα  είχε  σε  υπέρτατο βαθμό ο Συνταγματάρχης  Γρίβας.”

**** 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 1961  ΨΗΦΙΣΜΑ Της  ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ  ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΚΗΡΥΣΣΕΙ ΤΟΝ  ΔΙΓΕΝΗ ΥΠΕΡΑΞΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

***ΧΑΡΤΙΓΚ :  Ο ΔΙΓΕΝΗΣ  ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΟΣ ΟΡΓΑΝΩΤΗΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΑΝΤΑΡΤΩΝ. ΕΙΝΑΙ ΑΝΔΡΑΣ  ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΠΙΜΟΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΟΧΗΣ

 ***DAILY MAIL ΚΑΤΑΤΑΣΣΕΤΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ ΗΓΕΤΩΝ ΑΝΑΤΑΡΤΩΝ ΟΛΩΝ ΤΩΝ  ΕΠΟΧΩΝ

***DAILY MAIL  ΕΝΑΣ  ΣΤΡΑΤΑΡΧΗΣ, ΤΡΕΙΣ  ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΚΑΙ 40,000 ΒΡΕΤΤΑΝΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ ΔΕΝ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗΣΑΝ ΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΟΚΑ

***OBSERVER  ΟΙ ΙΡΛΑΝΔΟΙ ΑΓΩΝΙΟΥΝ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΑ  ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΝ ΕΝΑ ΓΡΙΒΑ

*** ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΜΟΝΤΓΚΟΜΕΡΥ Η  ΕΟΚΑ ΤΟΥ ΔΙΓΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΙΩΤΙΚΑ  ΑΗΤΤΗΤΗ

**** FIDEL CASTRO Στρατηγέ, ο αγώνας  σας με  γοήτευσε και απετέλεσε παράδειγμα για την απελευθέρωση της  πατρίδας  μου.  Συγχαρητήρια. Εύχομαι η Δημοκρατία  και η Δικαιοσύνη να βασιλεύσουν επιτέλους στον κόσμο. (1959)

          Μετά  το θάνατο του Διγενή τηλεγράφησε  στην σύζυγό του Κική  “Εφήρμοσα κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της  χώρας  μου τα  αντάρτικα  σχέδια που είχε χρησιμοποιήσει ο στρατηγός Γρίβας στον αγώνα της  ΕΟΚΑ.

*** 7 Ιουλιου 1964  προσφώνηση απο τον πρόεδρο της  Βουλής  Γλαύκο Κληρίδη , “Είναι εις όλους  σας γνωστή οι αγώνες και η  δράσις του, συνεπεία των οποίων η φήμη του ξεπέρασε τα  ελληνικά σύνορα και τον κατέστησε σύμβολον ελευθερίας και ανεξαρτησίας των λαών.”

*** 31/1/1974 ΒΟΥΛΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ  ΤΟΝ ΚΥΡΗΣΣΕΙ ΑΞΙΟΝ ΤΗΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑΣ  ΑΥΤΟΥ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

**** 14/2/1974  ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ  ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ  ΑΘΗΝΩΝ (ΟΜΙΛΗΤΗΣ  ΠΑΝ. ΖΕΠΟΣ)  Κλείνει την ομιλία του με μια  προφητική προειδοποίηση:

“ ...Ο θάνατος του Διγενή έρχεται εις  μιαν ακόμη κρίσιμον καμπήν της  εξελίξεως του θέματος της  Κύπρου. Και κανείς  δεν  δύναται να προίδει τας  επιπτώσεις του θανάτου του Διγενή επί του θέματος αυτού. Εις τους υπευθύνως  χειριζομένους το θέμα απόκειται να εκτιμήσουν και να σταθμίσουν τα  επιπτώσεις αυτάς...”

          Μετα τη  λήξη του αγωνα της ΕΟΚΑ ο  Διγενής θα  ζήσει για  λίγο αποτραβηγμένος  από τη σκηνή, αγνοημένος από αυτούς  που  απολάμβαναν  μακαρίως τους  καρπούς των αγώνων του. Μέχρι  την κρίση του Δεκέμβρη 1963 με αφορμή  την  απερίσκεπτο πρόταση για τροποοίηση 13 σημείων του Συντάγματος. Μια κρίση που βρήκε απροετοίμαστη  την πλευρά μας. Που δώσαμε την ευκαιρία  στη  μειονότητα  να θέσει τον θεμέλιο λίθο της διχοτόμισης με την μετακίνηση πληθυσμών και τη  δημιουργία  θυλάκων.

               Τότε  θα  θυμηθούν  τον Διγενή. Και ο Διγενής θ' αφήσει κατά  μέρος τις  πικρίες και θ αναλάβει και πάλιν  τεράστιο αγώνα  να   κτίσει εκ του μηδενός την άμυνα της Κύπρου.  Σε ελάχιστο  χρόνο  θα   καταρτίσει τα αμυντικά  σχέδια και θα μετατρέψει την Κύπρο σε απόρθητο  φρούριο με την  Ε.Φ και την  Ελληνική Μεραρχία. Ο Διγενής κτίζει και άλλοι γκρεμίζουν. Στήνουν συνεχώς  παγίδες. Δεν  διστάζουν  να  ρίξουν ολόκληρο πολιτικό αεροπλάνο κοντά  στο Καστελλόριζο αδιαφορώντας για  την απώλεια της  ζωής τόσων ανθρώπων, προκειμένου να εξοντώσουν τον αγωνιστή της ελευθερίας της  Κύπρου,  τον εγγυητής της εδαφικής  ακεραιότητας και ελληνικότητας  του  νησιού., τον ευεργέτη  τους. Θα   καταφέρουν  τελικά με τα γεγονότα στην Κοφίνου. Να  διώξουν τον Διγενή και τη  Μεραρχία  και να  στρώσουν το κόκκινο  χαλί για τα  μεχμετζικ.

Και οταν   μόλις  στις 10 Νοεμβρίου 1967 ο Ντεκτάς στη κατάθεση του ανέφερε :“ Εδώ υπάρχουν  12  χιλιάδες Ελληνικός  στρατός. Πως μπορει να φύγει απ εδώ; Εγώ νομίζω  η Ελλάδα  δεν μπορεί να καλέσει το  στρατό της πίσω. Είναι αδύνατον. Η  δική μας  διάγνωση είναι ότι η  Ένωση  έγινε.........  Εδώ που φτάσαμε όποιος θέλει να αποζημιωθεί και να φύγει από την Κύπρο και όποιος θέλει να μείνει  εδώ....”

Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ    ΤΟΥ  ΔΙΓΕΝΗ:

         Αν προσπαθούσαμε να  ιχνηλατήσουμε  τα  στοιχεία  που συνιστούν τη ταυτότητα του Διγενή, του θρύλου της  Κύπρου, θα  εντοπίζαμε τα  γνησιότερα και πιο λαμπρά  στοιχεία , με πρώτο και  βασικό την φιλοπατρία,  τον άδολο πατριωτισμό,  σε  συνδυασμό με  τη βαθειά και ειλικρινή πίστη  στα  Χριστιανικά ιδεώδη και  αρχές της Ελευθερίας- Ισότητος- Δικαιοσύνης και  Δημοκρατίας.

        Την  αγάπη προς την πατρίδα και την Ορθόδοξη πίστη  διδάχθηκε  από τα  παιδικά του  χρόνια . Αγωνίστηκε   για την  ελευθερία, στα πεδία των μαχών, στη Μικρά  Ασία  στα  βουνά της  Βορείας  Ηπείρου , πολέμησε τον Φασισμό, τον Ναζισμό, τον Κομμουνισμό και την Αποικιοκρατία.

        Οταν  εζώνετο τα  όπλα επικαλείτο πρωτίστως την  βοήθεια  του Θεού. Στις   συναντήσεις  του με  τους  συνεργάτες  του , τελειώνει όσα έχει να τους πεί με τη  φράση  “ Ο Θεός  μαζί μας” 

       

        Άριστα  καταρτισμένος στα  στρατιωτικά θέματα,  με  βαθεία  γνώση της  Ελληνικής  Ιστορίας,  εμπειρώτατος  , επιδεξιώτατος στην  αντιμετώπιση  πολυαρίθμων και άρτια  εξοπλισμένων  αντιπάλων,  θαρραλέος, αποφασιστικός,  ψύχραιμος,  και τολμηρός . Με  προσόντα  Ηγέτη που προκαλεί τον θαυμασμό και τον  σεβασμό αυτών  που τον ακολουθούσαν στους  δύσκολους  αγώνες  του. Με  σπινθηροβόλο βλέμμα που φανέρωνε  την οξυδέρκεια  του, πολυμήχανος και πείσμων προ των δυσκολιών. Πίστευε ότι καμμιά  δυσκολία  δεν είναι αξεπέραστη.

          Μεθοδικός  και  Οργανωτικός, κατάφερνε  να  δημιουργεί  εκ του μηδενός. 

             Λιτός,  ειλικρινής, άδολος,  τίμιος,  ανιδιοτελής, αφιλοχρήματος , γεμάτος  αγάπη για την  Ελλάδα , γεμάτος αισθήματα για τα παλληκάρια του.  Ακόμη και το σύνολο των εισπράξεων  από τη πώληση των ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΩΝ  διέθεσε υπέρ των αγωνιστών και του λαού της  Κύπρου, μέσω του ιδρύματος Διγενή

        Αυτός  είναι ο Διγενής, ο θρύλος της  Κύπρου. Ο εμπνευστής των απανταχού της  γης σκλαβωμένων λαών, Ο  εμψυχωτής  της  νεολαίας.  Σύνθημα του :  “Η Λευτερια  αποκτάται με το σπαθί του σκλάβου”

           41 χρόνια μετά  το  φυσικό τέλος του Διγενή και 60 χρόνια από τηνέναρξητου αγώνα της  ΕΟΚΑ, παρά  τη λάσπη και την  εις  βάρος του προπαγάνδα,  η μορφή του θα παραμένει φωτεινός  φάρος .Εμψυχωτής της νεολαίας μας ,το  στήριγμα  μας στις εθνικές  δυσκολίες  που περνούμε, η ελπίδα μας για  το  μέλλον.

        Το όνομα του ήρωος Γεωργίου Γρίβα Διγενή και των ηρωϊκών παλικαριών της ΕΟΚΑ, θα κοσμεί αιώνια την ιστορία της  Ελλάδος  και της πολυαγαπημένης ιδιαιτέρας Πατρίδας του της Κύπρου, εις την οποία ετάφη !!
Και  απο το λιτό αυτό τάφο θ' αναψει ξανά η  φλόγα της λευτεριάς και δικαιοσύνης για την. Κύπρο

ΖΗΤΩ ΤΟ  ΕΘΝΟΣ!