Του Χαράλαμπου χαραλαμπίδη
Τα «Ταραγμένα και Παγιδευμένα Χρόνια», του Γιώργου Πετούση, αποτελούν ένα ιστορικό λογοτεχνικό αφήγημα, γραμμένο με θρησκευτική και πατριωτική ευλάβεια
Πόσο χαίρομαι όταν παίρνω στα χέρια μου βιβλία που αναφέρονται στα μεγάλα χρόνια του ένδοξου Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ! Είναι τα βιβλία αυτά δροσοπηγές που ξεδιψούν τον αναγνώστη, που υποφέρει από τη σημερινή δίψα της έλλειψης κειμένων γραμμένων από ανθρώπους που έζησαν τον αγώνα εκείνο και παραμένουν προσηλωμένοι στους ιερούς σκοπούς του. Ανθρώπων που τολμούν να εκφράζονται με τη γλώσσα της αλήθειας, όσο πικρή κι αν είναι για τους ξεστρατισμένους και τους καλοπερασάκηδες, που έχουν πατήσει ιερούς όρκους, και τους άλλους που σκοπό έταξαν στη ζωή τους την απόκτηση χρήματος και άλλων υλικών αγαθών.
Πόσο χαίρομαι όταν παίρνω στα χέρια μου βιβλία που αναφέρονται στα μεγάλα χρόνια του ένδοξου Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ! Είναι τα βιβλία αυτά δροσοπηγές που ξεδιψούν τον αναγνώστη, που υποφέρει από τη σημερινή δίψα της έλλειψης κειμένων γραμμένων από ανθρώπους που έζησαν τον αγώνα εκείνο και παραμένουν προσηλωμένοι στους ιερούς σκοπούς του. Ανθρώπων που τολμούν να εκφράζονται με τη γλώσσα της αλήθειας, όσο πικρή κι αν είναι για τους ξεστρατισμένους και τους καλοπερασάκηδες, που έχουν πατήσει ιερούς όρκους, και τους άλλους που σκοπό έταξαν στη ζωή τους την απόκτηση χρήματος και άλλων υλικών αγαθών.
Μια τέτοια δροσοπηγή για τον αναγνώστη είναι και το βιβλίο του εκλεκτού λογοτέχνη-συνταξιούχου εκπαιδευτικού Γιώργου Πετούση «Ταραγμένα και Παγιδευμένα Χρόνια», που αναφέρεται στη δεκαετία του 1950 στην Κύπρο. Γόνος αγωνιστικής οικογένειας και μέλος της Άλκιμης Νεολαίας της ΕΟΚΑ ο ίδιος, καταδικάστηκε σε εξάμηνη φυλάκιση με αναστολή, ο Γ. Πετούσης εξακολουθεί να εμφορείται από τα ίδια εκείνα αγωνιστικά, εθνικά ιδανικά. Και δεν αποκρύβει την περηφάνια του που αγωνίστηκε στις τάξεις της ΑΝΕ και αργότερα, με την ίδρυση της Εθνικής Φρουράς, κατατάγηκε στη Δύναμη και αποστρατεύεται με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού.
Ήταν, λοιπόν, φυσικό επακόλουθο να γράψει, χωρίς φόβο, αλλά με πατριωτικό πάθος, βιβλίο για τα χρόνια εκείνα και να ιστορήσει γεγονότα, προσωπικά του βιώματα, που αποτελούν ύμνο για τους αγώνες του λαού μας, αγώνες ποτισμένους με αίμα, ιδρώτα, δάκρυα και στερήσεις, στη διεκδίκηση του αναφαίρετου δικαιώματος της Αυτοδιάθεσης-Ένωσης.
Γράφει ο ίδιος σαν εισαγωγή στο βιβλίο του: «Θέλησα», μέσα από
προσωπικά μου βιώματα, και μέσα από τη δράση των δικών μου ανθρώπων, να μιλήσω και να δώσω τη δική μου κατάθεση για τα «Ταραγμένα και Παγιδευμένα Χρόνια», αυτά που ανεξίτηλα σημάδεψαν την παιδική και εφηβική μου ηλικία, κυρίως στα χρόνια του ένοπλου τετράχρονου απελευθερωτικού αγώνα του 1955-59…».Γράφει ο ίδιος σαν εισαγωγή στο βιβλίο του: «Θέλησα», μέσα από
Ολοζώντανα ο Γιώργος Πετούσης ιστορεί με ιδιαίτερο πατριωτικό πάθος και λογοτεχνική δεξιότητα γεγονότα της αγωνιστικής γενέτειράς του, των Γριδκιών. Επισημαίνει την υποδοχή που είχε επιφυλαχθεί στον τότε Μητροπολίτη Κιτίου Μακάριο, όταν είχε επισκεφθεί στις 20 Ιουλίου 1948 τα Γρίδια για να ιερουργήσει στον εορτάζοντα ιερό ναό του Προφήτη Ηλία.
Ο ξάδελφός του Γιάννης Παπαθεοδούλου, αφού ασβέστωσε πέτρες, έγραψε μ’ αυτές πάνω στο γυμνό από βλάστηση στήθος του βουνού το ακόλουθο δίστιχο, που όπως προσωπικά πιστεύει και δεν έχει άδικο, ήταν της δικής του έμπνευσης: «Είθε να δώσει ο Θεός στη Μάναν μας να πάμεν τζαι τρώμεν πέτρες των βουνών, αν δε έσιει να φάμεν».
Και ο Μακάριος, που εντυπωσιάστηκε από την υποδοχή που του επιφύλαξαν οι αλύγιστοι ακραιφνείς πατριώτες των Γριδιών, είπε: «Μα εγώ, αγαπητοί μου Αγριδιώτες, δεν νιώθω πως ήρθα στ’ Αγρίδια της Πιτσιλιάς, αλλά βρίσκομαι στο δικό μας ανυπότακτο ηρωικό μικρό Σούλι». Θυμάμαι ότι στο λεωφορείο Γριδιών, που κατέβαινε στη Λευκωσία κατά τις εκδηλώσεις του Ενωτικού Δημοψηφίσματος του 1950, ήταν αναρτημένο το πιο πάνω εθνικό δίστιχο και οι κάτοικοι των χωριών απ’ όπου περνούσε χειροκροτούσαν και ζητωκραύγαζαν υπέρ της Ένωσης.
Ήμουν τότε 10 χρονών και θυμάμαι που σηκώθηκαν και χειροκροτούσαν όλοι οι κάτοικοι που βρίσκονταν στη μεγάλη πλατεία της γενέτειράς μου Κακοπετριάς, όταν περνούσε το λεωφορείο των Γριδιών με το δίστιχο. Και πολλές φορές αργότερα, κατά τη διάρκεια του Αγώνα της ΕΟΚΑ, σε ομιλίες μου σε εθνικά μνημόσυνα, χρησιμοποιούσα το εθνικό αυτό δίστιχο και αργότερα το έλεγα στα παιδιά μου, όπως εξακολουθώ να το επαναλαμβάνω τώρα και στα εγγόνια μου, όταν τους μιλώ για την ΕΟΚΑ.
Ο Γιώργος Πετούσης αναφέρεται ακόμη σε προσωπικά του βιώματα του Αγώνα της ΕΟΚΑ, όπως η συμμετοχή του στην ΑΝΕ, η φυλάκισή του με αναστολή, ηρωικές ενέργειες συναγωνιστών συμμαθητών του, στενών συγγενών του, καθώς και αγωνιστών και ηρώων που έδρασαν ή έπεσαν στα Γρίδια, όπως ο τελευταίος ήρωας της ΕΟΚΑ Σάββας Ροτσίδης. Επίσης, αναφέρεται σε διάφορα στάδια των αγώνων της Κύπρου για εθνική αποκατάσταση και σχολιάζει τη στάση που τήρησαν οι πρωταγωνιστές τους, όπως και τα λάθη τους, που αντί στην Ένωση, οδήγησαν αρχικά στη Ζυρίχη και μετά στη διχοτόμηση.
Ο Γιώργος Πετούσης αναφέρεται ακόμη σε προσωπικά του βιώματα του Αγώνα της ΕΟΚΑ, όπως η συμμετοχή του στην ΑΝΕ, η φυλάκισή του με αναστολή, ηρωικές ενέργειες συναγωνιστών συμμαθητών του, στενών συγγενών του, καθώς και αγωνιστών και ηρώων που έδρασαν ή έπεσαν στα Γρίδια, όπως ο τελευταίος ήρωας της ΕΟΚΑ Σάββας Ροτσίδης. Επίσης, αναφέρεται σε διάφορα στάδια των αγώνων της Κύπρου για εθνική αποκατάσταση και σχολιάζει τη στάση που τήρησαν οι πρωταγωνιστές τους, όπως και τα λάθη τους, που αντί στην Ένωση, οδήγησαν αρχικά στη Ζυρίχη και μετά στη διχοτόμηση.
Τα «Ταραγμένα και Παγιδευμένα Χρόνια» του Γιώργου Πετούση αποτελούν ένα ιστορικό λογοτεχνικό αφήγημα, γραμμένο με θρησκευτική και πατριωτική ευλάβεια. Κοσμεί την κυπριακή λογοτεχνία και ιστορική βιβλιογραφία, και άξια τιμήθηκε με δεύτερο βραβείο πεζογραφίας του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός για το 2010. Τέρπει και διδάσκει τον αναγνώστη. Εμπλουτίζει τις ιστορικές του γνώσεις και συνιστάται να διαβαστεί από όλους τους Έλληνες και εδώ και στη Μητέρα Πατρίδα.
http://www.sigmalive.com/simerini/
http://www.sigmalive.com/simerini/
Εκδόσεις : Προσωπική Λεμεσός 2013
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ : Δρ. Σπύρου Δημητρίου
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου