Ποίημα του Κυριάκου Χαραλαμπίδη για τον «καπετάν Μαύρο»

Του Πέτρου Παπαπολυβίου

Για τον «καπετάν Μαύρο» τον Τουρκοκύπριο στρατιώτη από τη Χρυσοχού της Πάφου, Μεχμέτ Αλή του Μεχμέτ, που ανήκε στο «Κυπριακό Σύνταγμα» και μετά την αποκοπή του στην Ελλάδα, τον Απρίλιο του 1941, βγήκε αντάρτης στη Σαϊδόνα, στη Μάνη, και μετά τη σύλληψή του εκτελέστηκε από τους Ιταλούς στην Τρίπολη, το 1942, ως Μιχάλης ή Μουσταφά Παπακώστας, έχω ξαναγράψει, τόσο στο βιβλίο μου «Αναζητώντας την Ελευθερία» (2009) όσο και στο «Περί Ιστορίας».
Στην πρόσφατη ποιητική συλλογή του Κυριάκου Χαραλαμπίδη, «Στη γλώσσα της υφαντικής» (Αθήνα: Μεταίχμιο, 2013) περιλαμβάνεται και το ποίημα που ακολουθεί. Το αναδημοσιεύω εδώ, τιμώντας τη σημερινή επέτειο και τους εκατό περίπου Κυπρίους που σκοτώθηκαν στην Ελλάδα κατά το 1940-1944.
 Του Μιχαήλ ή Μαύρου
(Τουρκοκύπριου αντάρτη στην κατοχική Ελλάδα)
Ο υπό των οργάνων της εν Ελλάδι αξονικής κατοχής
επικηρυχθείς Κύπριος στρατιώτης Μιχαήλ (ή Μαύρος)
είναι μία χαρακτηριστική προσωποποίησις της Εθνικής
Νεμέσεως. Από το λημέρι του ορθώνει το πολεμικόν
 ανάστημά του εις διάτορον διαμαρτυρίαν κατά της κα-
τακτήσεως της Μητρός.  Η συνήθως ερωτύλος κυπρι-
ακή δημοτική μούσα ας τον κάμη τραγούδι.
(ΕΦΗΜ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΑΥΓ / ΣΕΠΤ 1942)
Μαύρη ειν’ η νύχτα στα βουνά κι ο Μαύρος στη

Σαϊδόνα,
μαύρος, μαυρής Αλή Μεχμέτ – Μιχάλης Παπακώστας,
ελληνικά κινούμενος με δανεικό ντουφέκι
που το βοτανολόγησε από φευγάτον Άγγλο.
Είχε μαζί του εφτά παιδιά, εφτά Κυπρίους λεβέντες,
(τον όγδοο τονε σκότωσε, γιατί του φάνηκε ήταν
των Ιταλιάνων πράχτορας) και σε λημέρι εβγήκε.
Από κοντά τον ακλουθεί Μανιάτισσα γυναίκα
που ‘χεν αγάπη εφτάπυργη στον Μιχαήλ τον Μαύρο.
Μιχάλη εδώ, Μιχάλη εκεί, σαν Τούρκο δεν τον ξέραν
παρά σαν κήρυκα τρανό της Νέμεσης του Έθνους,
των πανελλήνων καύχημα και της Μητρός πατρίδος
καμάρι και στεφάνωμα κι ανάσταση του Γένους.
Γιομάτοι από συναίσθημα φουσκονεριάς οι σκλάβοι
δεν το ψυχανεμίζονταν πως ο Αλή Μιχάλης
δεν ήταν άλλος πάρεξ ο Μεχμέτ ή Παπακώστας,
που ντύθηκεν ενωτικά κι έβαλε το σταυρό του
άσπρην ημέρα η μαύρη γη να δει να πρασινήσει.
Κι αν ερωτάς τι γίνηκε ο καπετάν Μιχάλης,
θα σου το πουν οι καλαμιές σιμά στην Καλαμάτα.
Εκεί κοντά τον έπιασαν με τη συντρόφισσά του
κι Ιούλη του σαρανταδυό στην Τρίπολη τον σφάξαν.

http://papapolyviou.com/

Σχόλια