Ο παππούς μου Δημήτρης Γεωργίου από το χωριό Λουβαράς της Κύπρου κατατάσσεται ως ημιονηγός στο βρετανικό στρατό κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου με τον αδελφό του Γιάννη Γεωργίου. Ο πατέρας τους δεν θέλουν να πάνε στον πόλεμο, όμως, αναχώρησαν από το λιμάνι της Αμμοχώστου και ταξίδεψαν στη Θεσσαλονίκη με πλοίο, όταν ο παππούς μου ήταν μόλις 18 ετών. Όταν έφτασαν στη Μακεδονία, πήγαν μέχρι τα βουλγαρικά σύνορα και έφτασαν στο: "Παγγαίο Όρος" όπου έστησαν στρατόπεδο. Ο παππούς μου έλεγε συχνά ότι θα μπορούσε να ακούσει τα τσακάλια (, ουρλιάζοντας τη νύχτα στις οροσειρές της Ροδόπης. Οι αγωγιάτες ήταν άοπλοι και η δουλειά τους ήταν να φροντίσουν τα μουλάρια. Οι Βρετανοί αξιωματικοί, όμως, ήταν οπλισμένοι. Ο Δημήτρης και ο αδελφός του, έλαβαν τελικά τον πρώτο του μισθό τους, που έστειλαν στον πατέρα τους Γιώργο Γεωργίου στην Κύπρο και ήταν αργότερα να ανακαλύψετε ότι, μόλις ο πατέρας τους έλαβε την επιστολή, αυτός τη φίλησε και έφυγε από τη θλίψη του για την απουσία τους στο πόλεμο . Ο Δημήτρης επέστρεψε στην Κύπρο με τον αδελφό του, όταν τελείωσε ο πόλεμος, και
παντρεύτηκε τη γιαγιά μου, Παναγιώτα Αντωνίου Παπανεοφύτου, από την Πάνω Πλάτρες και είχε 5 παιδιά. Δεν έχει πολύ καιρό μετά, που Βρετανοί αξιωματικοί Πάνω Πλάτρες παρουσίασαν τον Δημήτρη Γεωργίου με το μετάλλιο του απο τον πόλεμο.. Ο αδελφός του Γιάννης, παρέμεινε στο χωριό Λουβαράς, όπου παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά και έγινε ιερέας, πατέρας Παπά-Γιάννη.
http://www.europeana1914-1918.eu/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου