Ο Επικήδειος που διδάσκει

Με τον Λάζαρο Μαύρο

Τ Ο Ν ΕΠΙΚΗΔΕΙΟ λόγο που εκφώνησε χθες ο Υπουργός Σωκράτης Χάσικος, στην, μετά από 40 χρόνια, κηδεία των αναγνωρισθέντων οστών, 12 εκ των πεσόντων στον Πραξικόπημα Εθνοφρουρών, το Υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να τον διανείμει σ' όλους τους εκπαιδευτικούς, ως σπουδαίο βοήθημα για το μάθημα της πολιτικής αγωγής που φιλοδοξεί να εκπαιδεύει τους νέους πολίτες ΚΑΙ ενάντια στην προγονική «πανούκλα» των Εμφύλιων Διχασμών.

Ο Ι ΕΝΝΕΑ των Καταδρομών, ανθυπολοχαγός Αντώνης Παντοπώλης (32ΜΚ), οι λοχίες Νέαρχος Ανηλιάδης (31ΜΚ), Κωνσταντίνος Καψάλης (32ΜΚ), ο δεκανέας Διονύσιος Παπαπέτρου (32ΜΚ) κι οι καταδρομείς Θωμάς Κάρκας (32ΜΚ), Ανδρέας Μιλτιάδου (32ΜΚ), Κοσμάς Νικολάου (31ΜΚ), Αντώνης Παρτζίλης (32ΜΚ) και Μιχαήλ Σαββάκη (32ΜΚ) μαζί με τον Δεκανέα Τεθωρακισμένων Θεόδωρο Χατζηπαναγιώτου (21ΕΑΝ), τον υποδεκανέα Πυροβολικού Βαρνάβα Παπαβαρνάβα (195ΜΕΑ/ΑΠ) και τον στρατιώτη Κωστάκη Νεοκλέους (231ΤΠ), θυσιάστηκαν, μαζί με άλλους συναδέλφους τους, ΕΚΑΤΕΡΩΘΕΝ, εκτελώντας το στρατιωτικό τους καθήκον την αποφράδα 15η Ιουλίου 1974 του προδοτικού Πραξικοπήματος.

Ε Ι Π Ε ΣΤΟΝ επικήδειο λόγο του ο Υπουργός: «Μετά από 40 ολόκληρα χρόνια, είμαστε σήμερα εδώ, με βαριά την ευθύνη να δείξουμε σε Νεκρούς και Ζώντες τον σεβασμό που οφείλουμε σ' εκείνους που

θυσιάστηκαν, υπηρετώντας στην Ε.Φ. στο αποκορύφωμα της αδελφοκτόνου συμφοράς, στο προδοτικό Πραξικόπημα που διενήργησε, εναντίον του Ελληνισμού στην Κύπρο, η ανθελληνική χούντα των Αθηνών.

Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ κι εκφράζουμε τον απέραντο σεβασμό και την εκτίμησή μας, απέναντι στα 18χρονα παιδιά που αυτή η Πολιτεία, διά νόμου, στρατολόγησε στην Ε.Φ., η ίδια Πολιτεία όρισε να εκτελούν χωρίς αντιρρήσεις τις διαταγές των ανωτέρων τους και, τα οποία, έπεσαν, εκτελώντας όσα διατάχθηκαν, κατά τη διάρκεια του Πραξικοπήματος.

Η συμφορά της αδελφοκτόνου 15ης Ιουλίου 1974 έπληξε πρώτα τη δύσμοιρη 32 Μοίρα Καταδρομών: Δικοί της διατεταγμένοι άνδρες έπεσαν, επιτιθέμενοι εναντίον του Προεδρικού Μεγάρου και δικοί της διατεταγμένοι άνδρες έπεσαν, την ίδια στιγμή υπερασπιζόμενοι το Προεδρικό Μέγαρο: Μονίμως στο Προεδρικό Μέγαρο, υπήρχε διμοιρία της 32 Μοίρας Καταδρομών, ως τιμητική φρουρά. Διατεταγμένη υπηρεσία των μελών της Διμοιρίας ήταν και η υπεράσπιση του Προεδρικού […]

Και οι μεν και οι δε, έπεσαν εκτελώντας το καθήκον τους. Την απλή αυτή στοιχειώδη αλήθεια, δεν είχαμε την υψηλοφροσύνη και τη γενναιότητα να την δούμε κατάματα και να την ομολογήσουμε. Για πολλά χρόνια, συγχύζαμε τα πράγματα, επεκτείνοντας την κατανομή ευθυνών για το προδοτικό Πραξικόπημα, ακόμα και στους αναίτιους και ανεύθυνους εθνοφρουρούς, που έτυχε να υπηρετούν τη θητεία τους εκείνον τον κατάμαυρο Ιούλη του '74.

Η οφειλόμενη στάση μας απέναντι στους θυσιασθέντες στο Πραξικόπημα καταδρομείς και οπλίτες, σε καμία περίπτωση και με καμία προέκταση δεν συνεπάγεται την αθώωση του Πραξικοπήματος. Η οφειλόμενη στάση μας πηγάζει από την άφοβη αντίκριση της αλήθειας. Και επιβάλλεται από όσα ορίζει, από τα βάθη των αιώνων, ο δοκιμασμένος σε φοβερές συμπληγάδες, ζων, ελληνικός πολιτισμός: Το Ήθος και το Χρέος απέναντι στους Νεκρούς, ακόμα και στην εμφύλια και στην αδελφοκτόνο λαίλαπα, το ανέδειξε, 2.500 χρόνια πριν, ο ελληνικός πολιτισμός, από την εποχή που ο Σοφοκλής συνέγραψε την Τραγωδία της Αντιγόνης:

Είναι το Χρέος και το Ήθος για τους αλληλοσκοτωμένους -υπέρ και εναντίον της Θήβας- αδελφούς της, τον Πολυνείκη και τον Ετεοκλή, που αντέταξε στην ανάλγητη εξουσία του Κρέοντα, αψηφώντας ακόμα και τη δική της θανατική καταδίκη, η Αντιγόνη. Την ίδια οφειλή χρωστούμε κι εμείς στους Νεκρούς μας. Την ίδια στάση, τη στάση της Αντιγόνης, οφείλει πρώτη η Πολιτεία απέναντι στους πεσόντες Στρατιώτες της»...

http://www.sigmalive.com/simerini/