ΦΑΝΟΥΛΑ ΑΡΓΥΡΟΥ
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
ΣΤΙΣ 24 Ιουνίου 2014 ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον απολογήθηκε, όπως είχε υποσχεθεί, στη Βουλή των Κοινοτήτων, για την απόφασή του να εργοδοτήσει τον Ιούλιο του 2007 τον Άντι Κούλσον, πρώην αρχισυντάκτη της «News of the World», μετά την αποχώρηση του τελευταίου από την εφημερίδα, ως επικοινωνιολόγου του, όταν ήταν αντιπολίτευση και να τον πάρει μαζί του στην πρωθυπουργική κατοικία, όταν ανέλαβε Πρωθυπουργός το 2010. Ο Κούλσον όμως παραιτήθηκε το 2011 όταν άρχισε να βγαίνει το σκάνδαλο με τις υποκλοπές τηλεφωνικών μηνυμάτων.
Το βρετανικό ορκωτό δικαστήριο, που εξέτασε την υπόθεση της υποκλοπής φωνητικών μηνυμάτων από κινητά τηλέφωνα διασημοτήτων και άλλων πολιτών, βρήκε στις 24 Ιουνίου 2014 τον Κούλσον ένοχο για την κατηγορία της συνωμοσίας για υποκλοπή τηλεφωνικών μηνυμάτων. Οι κατηγορίες σε βάρος του αφορούσαν την περίοδο 2000-2006. Η ετυμηγορία σημαίνει ότι ο κ. Κούλσον, που αρνείται τις κατηγορίες, είναι αντιμέτωπος με την προοπτική φυλάκισης.
«Λυπούμαι ιδιαίτερα που τον προσέλαβα. Ήταν λανθασμένη απόφαση. Έδωσα σε κάποιον μία δεύτερη ευκαιρία και αποδείχθηκε ότι ήταν λανθασμένη απόφαση, αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη της πρόσληψης Κούλσον», δήλωσε στις 24 Ιουνίου ο Κάμερον, παραδεχόμενος ότι είχε βασιστεί στις διαβεβαιώσεις του συνεργάτη του πως δεν είχε ανάμιξη στο σκάνδαλο των υποκλοπών.
Για να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία ο ηγέτης των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ (τον οποίο οι μισοί τουλάχιστον ψηφοφόροι του κόμματός του ζητούν την αντικατάστασή του) δήλωσε πως ο Πρωθυπουργός οφείλει να δώσει εξηγήσεις στους πολίτες για το γεγονός ότι «έβαλε έναν εγκληματία στην Ντάουνινγκ Στριτ».
Η δήλωση Μίλιπαντ, όμως, ερχόμενη τις παραμονές της 40ής μαύρης αιματηρής επετείου της τουρκικής εισβολής, μας δίνει το δικαίωμα να απαιτήσουμε από το βρετανικό Εργατικό του κόμμα, μετά από 40 χρόνια τουλάχιστον, όχι να δώσει εξηγήσεις, αυτό ξεπεράστηκε πλέον με τις αποδεσμεύσεις εκατοντάδων βρετανικών επίσημων εγγράφων, αλλά να απολογηθεί τόσο στον βρετανικό λαό όσο και κυρίως στον κυπριακό Ελληνισμό ως προς το γιατί προώθησε ένα δίχως εισαγωγικά εγκληματία για Πρωθυπουργό στο 10 Ντάουνινγκ Στριτ.
Το βρετανικό ορκωτό δικαστήριο, που εξέτασε την υπόθεση της υποκλοπής φωνητικών μηνυμάτων από κινητά τηλέφωνα διασημοτήτων και άλλων πολιτών, βρήκε στις 24 Ιουνίου 2014 τον Κούλσον ένοχο για την κατηγορία της συνωμοσίας για υποκλοπή τηλεφωνικών μηνυμάτων. Οι κατηγορίες σε βάρος του αφορούσαν την περίοδο 2000-2006. Η ετυμηγορία σημαίνει ότι ο κ. Κούλσον, που αρνείται τις κατηγορίες, είναι αντιμέτωπος με την προοπτική φυλάκισης.
«Λυπούμαι ιδιαίτερα που τον προσέλαβα. Ήταν λανθασμένη απόφαση. Έδωσα σε κάποιον μία δεύτερη ευκαιρία και αποδείχθηκε ότι ήταν λανθασμένη απόφαση, αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη της πρόσληψης Κούλσον», δήλωσε στις 24 Ιουνίου ο Κάμερον, παραδεχόμενος ότι είχε βασιστεί στις διαβεβαιώσεις του συνεργάτη του πως δεν είχε ανάμιξη στο σκάνδαλο των υποκλοπών.
Για να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία ο ηγέτης των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ (τον οποίο οι μισοί τουλάχιστον ψηφοφόροι του κόμματός του ζητούν την αντικατάστασή του) δήλωσε πως ο Πρωθυπουργός οφείλει να δώσει εξηγήσεις στους πολίτες για το γεγονός ότι «έβαλε έναν εγκληματία στην Ντάουνινγκ Στριτ».
Η δήλωση Μίλιπαντ, όμως, ερχόμενη τις παραμονές της 40ής μαύρης αιματηρής επετείου της τουρκικής εισβολής, μας δίνει το δικαίωμα να απαιτήσουμε από το βρετανικό Εργατικό του κόμμα, μετά από 40 χρόνια τουλάχιστον, όχι να δώσει εξηγήσεις, αυτό ξεπεράστηκε πλέον με τις αποδεσμεύσεις εκατοντάδων βρετανικών επίσημων εγγράφων, αλλά να απολογηθεί τόσο στον βρετανικό λαό όσο και κυρίως στον κυπριακό Ελληνισμό ως προς το γιατί προώθησε ένα δίχως εισαγωγικά εγκληματία για Πρωθυπουργό στο 10 Ντάουνινγκ Στριτ.
Ο Κούλσον βρέθηκε ένοχος για υποκλοπή τηλεφωνικών μηνυμάτων, που όμως το «έγκλημα» αυτό πόρρω απέχει από εκείνο που ενέκρινε και στο οποίο συνηγόρησε ο Τζέιμς Κάλαχαν το 1974, και για το οποίο είχε αίμα στα χέρια του. Γιατί επέφερε βιασμούς, δολοφονίες, αγνοούμενους, πρόσφυγες, ξεριζωμό και παραβιάσεις συνθηκών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά δυστυχώς για τις ευθύνες εκείνες δεν τόλμησε κανένας να τον ενάγει σε δικαστήριο. Ενώ φώναζαν κάποιοι εναντίον του Κίσιγκερ, για δίκες και παραμύθια, κανένας μέχρι σήμερα δεν έπραξε το ίδιο για τον αιματηρό Τζιμ (bloody Jim), τον πραγματικό αυτουργό της τραγωδίας της Κύπρου, εφόσον ο Κίσιγκερ ήταν βρετανική πολιτική που ακολούθησε.
Γιατί ο Τζέιμς Κάλλαχαν ή bloody Jim, όπως τιτλοφόρησα άρθρο μου στις 29 Μαρτίου 2005, τρεις μέρες μετά τον θάνατό του, σημειώνω πέθανε στις 26 Μαρτίου 2005, τρεις μήνες μετά την αποδέσμευση των εγγράφων για το 1974 που φανέρωσαν τη συνενοχή του στο έγκλημα της Κύπρου, ο bloody Jim ήταν εκείνος που ως υπουργός Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας το 1974 συνηγόρησε μαζί με τον Πρωθυπουργό Γουίλσον στο να εκτελέσει ο Ετζεβίτ την αιματηρή εισβολή στην Κύπρο, όταν του έδωσαν στις 17 Ιουλίου 1974 το πράσινο φώς για να διαπράξει το αποτρόπαιο έγκλημά του εις βάρος της Κύπρου και του λαού μας. (Έχω ακόμα έγγραφα που δεν δημοσίευσα και θα τα παραθέσω σύντομα). Και καμία προσπάθεια παρερμηνείας ή επιλεκτικής αναφοράς των ιστορικών βρετανικών εγγράφων δεν πρόκειται να διαγράψει την ενοχή της τότε Εργατικής βρετανικής κυβέρνησης.
Ο Τζέιμς Καλαχαν στάθηκε στο πλευρό των Τούρκων εισβολέων όσο κανένας άλλος, υποσχόμενος στον Ετζεβίτ, στις 17 Ιουλίου 1974, ότι θα εμπόδιζαν την Ελλάδα από του να στείλει ένοπλη βοήθεια προς την Κύπρο (όπως και έκαναν) για να αφήνετο η Τουρκία να εκτελέσει το έγκλημά της, σύμφωνα και με σχέδιο του Φόρεϊν Όφις του Φεβρουαρίου 1964, αφού απέτυχε, τότε, η πρώτη απόπειρα των Τούρκων με το πραξικόπημά τους εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας... (Βλέπε «Διζωνική Εκτέλεση Κ. Δημοκρατίας 1955-2011»).
Ο Τζέιμς Κάλαχαν ήταν εκείνος που διηύθυνε υπέρ των Τούρκων τις διαπραγματεύσεις στη Γενεύη τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974 και ενημέρωσε τις διπλωματικές βρετανικές αποστολές στις 16 Αυγούστου 1974 ότι οι «Τούρκοι είχαν καλή υπόθεση» (They had a good case), αφού απέρριψε το ελλαδικό αίτημα (Κ. Καραμανλή) να στείλει 10.000 άνδρες εις βοήθεια της Κύπρου στις 14 Αυγούστου 1974, αρνούμενος βρετανική κάλυψη της δύναμης. (Με τη βρετανική άρνηση συμφώνησε δυστυχώς και ο Αρχ. Μακάριος τότε...).
http://www.sigmalive.com/simerini/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου