Ο Διγενής «έστειλε» τους Άγγλους στο Μηλικούρι!

ΠΟΛΥ ενδιαφέρον και κατατοπιστικό ήταν το ρεπορτάζ του κ. Χρ. Χρυσάνθου στον «Φιλελεύθερο» της 10ης Μαΐου 2014, για τις 54 ημερών κέρφιου στο χωριό Μηλικούρι από τους Άγγλους, το 1957. Να παρατηρήσω, όμως, ότι από αυτό έλειπε – όχι σκόπιμα σίγουρα – κάτι πολύ σημαντικό. Κι αυτό ήταν, ότι οι Άγγλοι «εστάλησαν» στο Μηλικούρι από εκείνο που αναζητούσαν: Από τον ίδιο τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ Διγενή, τον απόστρατο τότε συνταγματάρχη του ελληνικού στρατού Γεώργιο Γρίβα. Και το πλέον ενδιαφέρον, ήταν ότι αυτός που έπεισε τους Άγγλους ότι ο Διγενής βρισκόταν σίγουρα στο Μηλικούρι, ήταν αγωνιστής από το χωριό!
Βέβαια, οι Άγγλοι δεν δικαιολογούνται με τίποτε να έχουν αποκλεισμένο το χωριό δυο σχεδόν μήνες, με μόνη τη «λογική», ότι ο Διγενής και οι αντάρτες του θα αναγκάζονταν να παραδοθούν αφού θα έμεναν για μέρες χωρίς φαγητό και νερό. Αυτό μπορεί να ίσχυε για μερικές μέρες και όχι για 54. Έπρεπε, όμως ο Κυβερνήτης Χάρντιγκ και ο αρχηγός των επιχειρήσεων κατά της ΕΟΚΑ στρατηγός Κέντριου, να τροφοδοτούν το Λονδίνο με φρούδες ελπίδες ότι βρίσκονταν στα ίχνη του Διγενή και ότι από ώρα σε ώρα θ’ ανακοινωνόταν η εξόντωση ή σύλληψή του!..
Τα γεγονότα:
Ήταν αρχές του Μάρτης του 1957, όταν ο Διγενής, διαμένοντας ασφαλής στο κρησφύγετο-Αρχηγείο του στη Λεμεσό, είχε πάρει την πληροφορία ότι, δήθεν, οι Άγγλοι είχαν επισημάνει τον τόπο διαμονής. Την πληροφορία αυτή έδωσε Τούρκος αστυνομικός, όμως δεν ήταν ακριβής. Απλώς ήταν κόλπο των Άγγλων ν’ αναγκάσουν τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ να σπεύσει επειγόντως να μετακινηθεί, προσδοκώντας ότι, στην προσπάθειά του αυτή, ίσως επισημανθεί.

Παίρνοντας την πληροφορία αυτή ο Διγενής, την αξιολόγησε ως μη αληθή και δεν έκανε καμιά κίνηση, αφού ήταν σίγουρος ότι οι πολύ λίγοι που γνώριζαν τον τόπο διαμονής του δεν υπήρχε περίπτωση να προδώσουν, ούτε…αν τους έκαναν σουβλάκια! Σε αντίπραξη, λοιπόν, αποφάσισε να τους παραπλανήσει για μια ακόμη φορά, φροντίζονταν να τους διαβιβάσει την «ασφαλή πληροφορία», ότι βρισκόταν στην περιοχή Κύκκου – Μηλικουρίου. Την πληροφορία ανέλαβε με διαταγή του Αρχηγού, να διοχετεύσει στους Άγγλους ο στενός συνεργάτης του Άνθιμος Κυριακίδης, διάκος της Αρχιεπισκοπής τότε, ο οποίος καταγόταν από το Μηλικούρι. Πράγματι, με αριστοτεχνικό τρόπο, ο Κυριακίδης εκτέλεσε τη διαταγή και, σε χρόνο μηδέν, η περιοχή Κύκκου – Μηλικουρίου αποκλείστηκε από το στρατό! Τόσον επιπόλαιοι ήσαν οι Άγγλοι, που χωρίς να μελετήσουν και να αναλύσουν την πληροφορία, την θεώρησαν απόλυτα ακριβή και προχώρησαν αμέσως σε κινητοποίηση 4000 στρατιωτών, αλεξιπτωτιστών και ανδρών των ειδικών δυνάμεων, μαζί με ελικόπτερα και μικρά αεροπλάνα, για τη σύλληψη του Διγενή!
Τόση ήταν η βεβαιότητά των Άγγλων ότι ο Αρχηγός της ΕΟΚΑ ήταν στη συγκεκριμένη περιοχή, που καθημερινά πετούσαν πάνω από το Μηλικούρι ελικόπτερα, που καλούσαν τον Διγενή να παραδοθεί!
- Γρίβα παραδώσου!..Ξέρουμε πού είσαι και τίποτε άλλο δεν έχεις να κάμεις, παρά να παραδοθείς!..
Όμως, αυτά και άλλα παρόμοια συνθήματα, τα… άκουαν μόνο τα βουνά και τα πετούμενα τ’ ουρανού, εκτός από τους κατοίκους του χωριού, οι οποίοι παρέμεναν επί 24ώρου βάσεως αποκλεισμένοι στα σπίτια τους, ζώντας εφιαλτικές μέρες, με ατέλειωτες έρευνες, συλλήψεις και εξαντλητικές ανακρίσεις, εξευτελισμούς, καταστροφή προϊόντων που φύλαγαν στα σπίτια τους, ανασκαφή δαπέδων και κήπων και καταστροφή των περβολιών τους από την απαγόρευση να τα περιποιηθούν…
Θυσιάστηκαν στην κυριολεξία για 54 ολόκληρες μέρες οι κάτοικοι του Μηλικουριού, αλλά δεν υπέκυψαν. Επέδειξαν υπομονή, επιμονή και άκρατη καρτερία. Κανένας δεν άνοιξε το στόμα του να πει οτιδήποτε για την ΕΟΚΑ, την ώρα που πολλοί απ’ αυτούς ήσαν μέλη της. Υπέστησαν και υπέμειναν τα πάντα, αλλά δεν λύγισαν. Το ηρωικό Μηλικούρι δοξάστηκε,  η αγγλική αυτοκρατορία ντροπιάστηκε, αφού τίποτε το θετικό δεν προέκυψε για τους Άγγλους αποικιοκράτες από τη γιγαντιαία επιχείρησή τους στο Μηλικούρι. Η άκρατη επιθυμία τους να συλλάβουν ή να εξοντώσουν τον Διγενή παρέμεινε μέχρι τέλους όνειρο απατηλό. Δίκαιος, λοιπόν, και διαχρονικός ο έπαινος της Ιστορίας για τους Μηλικουριώτες, οι οποίοι, με τις θυσίες τους, βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό τον αντιαποικιακό αγώνα, αφού η περίπτωσή τους αποτέλεσε πλείστες φορές πρώτη είδηση διεθνώς.
Συγκινητική συλλογή τροφίμων – Η αλληλεγγύη θριάμβευσε
Ο παρατεταμένος αποκλεισμός του Μηλικουριού από τους Άγγλους, ήταν φυσικό να δημιουργήσει στους κατοίκους πρόβλημα επιβίωσης. Οι προμήθειες που υπήρχαν στο κάθε φτωχικό, με την πάροδο των ημερών εξαντλήθηκαν. Ακόμη κι εκείνοι που διέθεταν αλεύρι και μπορούσαν να φτιάξουν ψωμιά και άλλα είδη αρτοποιίας στο σπίτι τους δεν μπορούσαν να το κάμουν, διότι οι Άγγλοι είχαν κατεδαφίσει τους περισσότερους φούρνους… για να βρουν το Γρίβα, αλλά κι εκείνοι που έμειναν απαγόρευαν τη χρήση τους.
Μετά από πολλές ενέργειες, οι Άγγλοι άρχισαν να παρέχουν κάποια ποσότητα τροφίμων σε κάθε οικογένεια, όμως αυτή δεν αρκούσε. Ήταν λιγοστή. Και τότε, μετά από πολλά διαβήματα των κατοίκων, επέτρεψαν την καταφυγή τους στην υπόλοιπη Κύπρο, για συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης.
Δεν θα ξεχάσω τον αείμνηστο αγωνιστή Χαράλαμπο Φάντη, που με το λεωφορείο του, που εκτελούσε τη γραμμή Μηλικουριού-Κύκκου-Ξερού-Μόρφου-Λευκωσίας, περνούσε κάθε βδομάδα και από το χωριό μου, τη Τσακίστρα, και ο κάθε νοικοκύρης έσπευδε να βάζει στο χωρίς καθίσματα λεωφορείο από την πίσω μεγάλη πόρτα, οτιδήποτε διέθετε: Ψωμιά και άλλα τρόφιμα, είδη κουζίνας, κοτόπουλα, κουνέλια, φρούτα, λαχανικά.
Ήσαν τόσο συγκινητικές αυτές οι σκηνές, που παραμένουν πάντα καρφωμένες στο μυαλό μου. Η φιλανθρωπία, η αλληλεγγύη και βοήθεια στον πάσχοντα συνάνθρωπο και, η μέσω αυτών, συνεισφορά στον εθνικό αγώνα, ξεπέρασαν στην περίπτωση του Μηλικουριού κάθε άλλη παρόμοια πρωτοβουλία.
Έφευγε κάθε φορά για το Μηλικούρι το λεωφορείο γεμάτο, με προμήθειες μέχρι ψηλά στα γυαλιά του! Κι αυτό πότε; Σε καιρούς πολύ δύσκολους για την επιβίωση των Κυπρίων, ιδίως των κατοίκων της υπαίθρου, που δεχόταν απανωτά τα κτυπήματα της αγγλικής κατοχής. Κρατήθηκε, όμως, επιβίωσε και θριάμβευσε…
Η ΕΟΚΑ εκεχειρία, οι Άγγλοι έρευνες!..
Η περίοδος αποκλεισμού του Μηλικουριού συνέπεσε με εκεχειρία, που μονόπλευρα κήρυξε η ΕΟΚΑ, στην προσπάθεια να βοηθηθεί η απελευθέρωση των τεσσάρων εξορίστων από τις Σεϊχέλλες. Και όντως αυτό έγινε, αφού στις 28 Μαρτίου 1957 ανακοινώθηκε η απελευθέρωση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και των συνεξορίστων του – Μητροπολίτη Κερύνειας Κυπριανού, Οικονόμου Παπασταύρου Παπαγαθαγγέλου και Πολύκαρπου Ιωαννίδη.
Δεν υπήρξε, όμως, θετική ανταπόκριση από πλευράς Άγγλων στην εκεχειρία της ΕΟΚΑ. Στις 17 Μαρτίου άρχισαν μεγάλες επιχειρήσεις στην Πιτσιλιά και, στη συνέχεια, στις περιοχές Μαραθάσας και Τηλλυριάς. Ήθελαν πάση θυσία οι Άγγλοι να συλλάβουν τον Διγενή, αφού θεωρούσαν την ΕΟΚΑ ως εμπόδιο στη λύση μέσω ΝΑΤΟ που επιδίωκαν, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την απόφαση του ΟΗΕ για «διαπραγματεύσεις μεταξύ Βρετανικής Κυβερνήσεως και Κυπρίων».
Τόση ήταν η επιθυμία τους να συλλάβουν τον Αρχηγό της ΕΟΚΑ, που στη διάρκεια των πιο πάνω επιχειρήσεων ανακοίνωναν συνέχεια τη σύλληψή του, για να έλθει, όμως, αμέσως μετά, η διάψευση από τους ίδιους: «Από μακρού ηλπίζομεν να συλλάβωμεν τον Γρίβαν, αλλ’ αι φήμαι ότι ούτος εθεάθη κατά τας τελευταίας ημέρας δεν είναι αληθείς, αν και θα ηθέλαμεν να είναι!..»
http://nikospa.wordpress.com/

Σχόλια