Δεν είναι η αδελφική αγάπη και ο θαυμασμός προς την γενναιότητα και την λαμπράν σταδιοδρομίαν ενός στενού συγγενούς μου, που με ώθησαν εις την έκδοσιν του ημερολογίου αυτού. Είναι κάτι περισσότερον. Είναι το βάρος της αδικίας και η υποχρέωσις να αποκαταστήσω ιστορικώς την μνήμην ενός γενναίου αξιωματικού που τον διέκρινε η ευθύτης και η εντιμότης, την οποίαν το Δικτατορικόν καθεστώς Μεταξά, με την συνέργειαν μερικών απολέμων και ανεντίμων προσώπων, ηθέλησαν να κηλιδώσουν.
Ο θάνατος ημπόδισε τον Ιωάννην Τσαγγαρίδην να διεκδικήσει ο ίδιος την αποκατάστασίν του. Και θα την επετύγχανε ασφαλώς δια του Συμβουλίου Επικρατείας, όπως είχε επιτύχει και την ακύρωσιν της αποφάσεως του πρωτοβαθμίου Ανακριτικού Συμβουλίου.
Η μοίρα δεν το ηθέλησε. Όπως δεν ηθέλησε να ολοκληρώσει ο αδελφός μας Οδυσσεύς Τσαγγαρίδης, αρχιτέκτων, το έργον το οποίον είχεν αρχίσει, να συγκεντρώσει όλα εκείνα τα στοιχεία και τα έγγραφα που θα προέκυπταν από την ταξινόμησιν του αρχείου του Στρατηγού Τσαγγαρίδη και από μαρτυρίας ζώντων συναδέλφων του, τα οποία θα συνέθεταν μίαν υπεύθυνον βιογραφίαν του ανδρός και θα ανέτρεπαν την σκευωρίαν δια της οποίας επεδιώχθη η επαγγελματική και φυσική του εξόντωσις. Και αυτόν τον συνήντησε ο θάνατος προτού φθάση εις το τέρμα.
Ούτω η ευθύνη της αποκαταστάσεως ιστορικώς του Στρατηγού Τσαγγαρίδη μετεβιβάσθη εις εμέ. Είχα την καλήν τύχην την εποχήν του 1925-1936 να ευρίσκομαι πολύ πλησίον του. Έβλεπα καθημερινώς ότι μία σκέψις εκυριάρχει εις αυτόν: να εκλείψει ο διχασμός εις το στράτευμα και ο παραγοντισμός και με ομόνοιαν και αφοσίωσιν να επιδοθεί εις το έργον του.
Μολονότι παρήλθαν 4 δεκαετίαι από του θανάτου του και πλέον, εν τούτοις υπάρχουν ακόμα αρκετοί που τον ενθυμούνται και ως άνθρωπον και ως αξιωματικόν, όχι μόνον δια την υπέροχον πολεμικήν του δράσιν αλλά και δ' όσα προσέφερε κατά την περίοδον της ειρήνης με την αταλάντευτον πίστιν του εις την νομιμότητα και το καθήκον.
Εξ άλλου ημείς οι Έλληνες Κύπριοι διαθέτομεν και μνήμην και συνείδησιν των υποχρεώσεών μας. Και αυτήν την υποχρέωσιν προς την μνήμην όχι του αδελφού μου αλλά του Στρατηγού Τσαγγαρίδη εκπληρώ δια της δημοσιεύσεως της βιογραφίας του, όπως προκύπτει από τα ιδικά του κυρίως κείμενα. Δεν υπερτιμάται ούτε υποτιμάται η προσφορά του. Απλώς υπηρετείται η αλήθεια, έστω και αργά. Και νομίζω ότι με την δημοσίευσιν επιστολών του Ν. Πλαστήρα, του Γ. Κονδύλη, του ιδίου του Δικτάτορας Μεταξά, του Σκυλακάκη και άλλων, παράλληλα προς την πληρεστέραν διαμόρφωσιν της εικόνος της προσωπικότητας του Τσαγγαρίδη, προσφέρονται και αξιόλογα στοιχεία του παρασκηνίου της Νεοελληνικής Ιστορίας του μεσοπολέμου. Ελπίζω ο αναγνώστης που θα διαβάση το βιβλίον αυτό να αισθανθεί κατανόησιν και αγάπην δι' όσα επετέλεσε ο σκιαγραφούμενος υπέρ του έθνους.
Θεωρώ υποχρέωσιν να ευχαριστήσω και δημοσία τον ιστορικόν Κον Κώστα Δαφνή, ο οποίος αντεπεκρίθη εις την παράκλησίν μου να με βοηθήσει εις την σύνθεσιν του βιογραφικού αυτού ημερολογίου. Χωρίς την ιδικήν του συμπαράστασιν αμφιβάλλω εάν το έργον θα εφέρετο ποτέ εις πέρας.
Επιθυμώ ακόμα να ευχαριστήσω τους Έλληνας δημοσιογράφους που οσάκις μέχρι σήμερον ανεφέροντο εις τον Τύπον, δια τα γεγονότα της εποχής εκείνης, με εκτίμησιν και σεβασμόν ανεφέροντο δια τον Στρατηγόν Ιωάννην Τσαγγαρίδην. (Από την έκδοση)
Ο θάνατος ημπόδισε τον Ιωάννην Τσαγγαρίδην να διεκδικήσει ο ίδιος την αποκατάστασίν του. Και θα την επετύγχανε ασφαλώς δια του Συμβουλίου Επικρατείας, όπως είχε επιτύχει και την ακύρωσιν της αποφάσεως του πρωτοβαθμίου Ανακριτικού Συμβουλίου.
Η μοίρα δεν το ηθέλησε. Όπως δεν ηθέλησε να ολοκληρώσει ο αδελφός μας Οδυσσεύς Τσαγγαρίδης, αρχιτέκτων, το έργον το οποίον είχεν αρχίσει, να συγκεντρώσει όλα εκείνα τα στοιχεία και τα έγγραφα που θα προέκυπταν από την ταξινόμησιν του αρχείου του Στρατηγού Τσαγγαρίδη και από μαρτυρίας ζώντων συναδέλφων του, τα οποία θα συνέθεταν μίαν υπεύθυνον βιογραφίαν του ανδρός και θα ανέτρεπαν την σκευωρίαν δια της οποίας επεδιώχθη η επαγγελματική και φυσική του εξόντωσις. Και αυτόν τον συνήντησε ο θάνατος προτού φθάση εις το τέρμα.
Ούτω η ευθύνη της αποκαταστάσεως ιστορικώς του Στρατηγού Τσαγγαρίδη μετεβιβάσθη εις εμέ. Είχα την καλήν τύχην την εποχήν του 1925-1936 να ευρίσκομαι πολύ πλησίον του. Έβλεπα καθημερινώς ότι μία σκέψις εκυριάρχει εις αυτόν: να εκλείψει ο διχασμός εις το στράτευμα και ο παραγοντισμός και με ομόνοιαν και αφοσίωσιν να επιδοθεί εις το έργον του.
Μολονότι παρήλθαν 4 δεκαετίαι από του θανάτου του και πλέον, εν τούτοις υπάρχουν ακόμα αρκετοί που τον ενθυμούνται και ως άνθρωπον και ως αξιωματικόν, όχι μόνον δια την υπέροχον πολεμικήν του δράσιν αλλά και δ' όσα προσέφερε κατά την περίοδον της ειρήνης με την αταλάντευτον πίστιν του εις την νομιμότητα και το καθήκον.
Εξ άλλου ημείς οι Έλληνες Κύπριοι διαθέτομεν και μνήμην και συνείδησιν των υποχρεώσεών μας. Και αυτήν την υποχρέωσιν προς την μνήμην όχι του αδελφού μου αλλά του Στρατηγού Τσαγγαρίδη εκπληρώ δια της δημοσιεύσεως της βιογραφίας του, όπως προκύπτει από τα ιδικά του κυρίως κείμενα. Δεν υπερτιμάται ούτε υποτιμάται η προσφορά του. Απλώς υπηρετείται η αλήθεια, έστω και αργά. Και νομίζω ότι με την δημοσίευσιν επιστολών του Ν. Πλαστήρα, του Γ. Κονδύλη, του ιδίου του Δικτάτορας Μεταξά, του Σκυλακάκη και άλλων, παράλληλα προς την πληρεστέραν διαμόρφωσιν της εικόνος της προσωπικότητας του Τσαγγαρίδη, προσφέρονται και αξιόλογα στοιχεία του παρασκηνίου της Νεοελληνικής Ιστορίας του μεσοπολέμου. Ελπίζω ο αναγνώστης που θα διαβάση το βιβλίον αυτό να αισθανθεί κατανόησιν και αγάπην δι' όσα επετέλεσε ο σκιαγραφούμενος υπέρ του έθνους.
Θεωρώ υποχρέωσιν να ευχαριστήσω και δημοσία τον ιστορικόν Κον Κώστα Δαφνή, ο οποίος αντεπεκρίθη εις την παράκλησίν μου να με βοηθήσει εις την σύνθεσιν του βιογραφικού αυτού ημερολογίου. Χωρίς την ιδικήν του συμπαράστασιν αμφιβάλλω εάν το έργον θα εφέρετο ποτέ εις πέρας.
Επιθυμώ ακόμα να ευχαριστήσω τους Έλληνας δημοσιογράφους που οσάκις μέχρι σήμερον ανεφέροντο εις τον Τύπον, δια τα γεγονότα της εποχής εκείνης, με εκτίμησιν και σεβασμόν ανεφέροντο δια τον Στρατηγόν Ιωάννην Τσαγγαρίδην. (Από την έκδοση)
Περιεχόμενα
Ρεβέκα Πολυμέρου-Τσαγγαρίδη: Λίγα λόγια για την έκδοσηΠρολογικό Σημείωμα
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ - ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ
Η οικογένεια - Μαθητής στην Κύπρο - Η κλίση του προς το στρατιωτικό επάγγελμα - Σπουδαστής στη Χημεία - Εθελοντής στο Ιππικό
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Πρώτες εμπειρίες - Εισαγωγή στο Σχολείο Υπαξιωματικών - Η επανάσταση στο Γουδί
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ - Α' ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Ανθυπασπιστής του Ιππικού - Υπηρετεί στο Στρατηγείο - Η εθνική εξόρμηση - Ελασσώνα - Σαραντάπορο - Γιαννιτσά - Μέτσοβο - Ιωάννινα - Κορυτσά
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ - Β' ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Στο Μακεδονικό Μέτωπο - Παραμονές του ελληνοβουλγαρικού πολέμου - Προαγωγή σε ανθυπίλαρχο - Συνάντηση με τον ήρωα του Μπιζανιού Ταγματάρχη Βελισσαρίου - Δοϊράνη, Στρώμνιτσα - Χάνι Βερβέν
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ
Το ταξίδι στην Κύπρο που δεν έγινε
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΚΤΟ - Α' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ
Προάγεται σε υπίλαρχο (1914), σε ίλαρχο (1916) και σε επίλαρχο (1919) - Ο εθνικός διχασμός - Εκτοπίζεται στη Σαντορίνη - Επανέρχεται στην ενεργό υπηρεσία - Στο Μακεδονικό μέτωπο
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ - ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ
Επιχειρήσεις 1920 - Φιλαδέλφεια - Προύσσα Αβγκίν - Εσκή Σεχίρ - Ουσ Σαράϊ - Ο θρυλικός επίλαρχος - Η γενναιότητά του τον καθιερώνει στη συνείδηση των συμμαχητών του
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΟΓΔΟΟ - ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΕΚΛΟΓΩΝ 1920
Ο Τσαγγαρίδης αντιδρά στην προσπάθεια του Αρχιστρατήγου Παρασκευοπούλου να νοθεύσει το αποτέλεσμα στο Μέτωπο - Ματαιώνουν μετακίνηση Συντάγματος Κρητών προς Αθήνας για εκδήλωση κινήματος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΑΤΟ - ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Οι εκλογές του 1920 - Η επιτυχία των αντιβενιζελικών - Συναντήσεις με πρίγκηπα Ανδρέα και Κωνσταντίνο - Εισηγείται την ομαλοποίηση στο Στράτευμα - Ελπίζει στην απελευθέρωση της Κύπρου
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ - Η ΝΕΑ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑΣ
Οι επιχειρήσεις του Μαρτίου 1921 - Οι επιχειρήσεις Ιουνίου-Ιουλίου 1921 - Προέλαση προς την Άγκυρα - Η μάχη του Καλέ Γκρότο - Ο Τσαγγαρίδης τραυματίζεται σοβαρά
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΝΔΕΚΑΤΟ - ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Οι Κύπριοι αποθεώνουν τον ήρωα συμπατριώτη τους
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΩΔΕΚΑΤΟ - ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Η Επανάσταση του 1922 - Ο Στρατός του Έβρου - Η Συνθήκη της Λωζάνης - Επιτελάρχης Μεραρχίας Ιππικού - Στο Γραφείο της Επαναστάσεως 1922 - Αντεπαναστατικό Κίνημα Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη - Στη Γαλλία για μετεκπαίδευση - Σύλληψη από τη δικτατορία Παγκάλου - Φρούραρχος Αθηνών
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΡΙΤΟ - ΕΚΛΟΓΕΣ 1926 - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Στη Σχολή Πολέμου - Και πάλι Φρούραρχος Αθηνών - Με τη συμπαράσταση του Πλαστήρα εξουδετερώνει την αντίδραση του Στρατιωτικού Συνδέσμου για την επαναφορά των αντιβενιζελικών αποτάκτων του 1923.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ - ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ
Επόπτης μετεκπαιδευομένων αξιωματικών στη Γαλλία (1928-1930) - Η αλληλογραφία του με τον Πλαστήρα - Συνδέεται με τον Σοφοκλή Βενιζέλο
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΠΕΜΠΤΟ - ΚΡΙΣΙΜΑ ΧΡΟΝΙΑ
Διοικητής II Ιππικού Συντάγματος - Η φθορά της Κυβερνήσεως του Ελ. Βενιζέλου - Οι διεργασίες στο εκλογικό σώμα και οι εκπλήξεις - Οι ανησυχίες του Πλαστήρα - Επαφές Πλαστήρα-Τσαγγαρίδη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΚΤΟ - ΠΤΩΣΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ - ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΛΑΡΙΣΗΣ
Εκλογές 1932 και 1933 - Αναγνώριση πολιτεύματος υπό Λαϊκού Κόμματος - Διάλυση Στρατιωτικού Συνδέσμου - Κίνημα Πλαστήρα 6 Μαρτίου 1933 - Τσαγγαρίδης ως Διοικητής Ταξιαρχίας Ιππικού στη Λάρισα αντιτάσσεται στο Κίνημα - Η στάση του παρασύρει Β' Σώμα Στρατού και σε αποτυχία του Κινήματος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΒΔΟΜΟ - ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΣ ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ
Απορρίπτει πρόταση ν' αναλάβει Αρχηγός της Χωροφυλακής - Τοποθετείται Διοικητής Σχολής Ευελπίδων, αλλά η τοποθέτησή του τελικά ματαιώνεται - Αποστολή στην Ουγγαρία - Στρατιωτικός Ακόλουθος στη Σόφια - Οι εκθέσεις του για τον εξοπλισμό της Βουλγαρίας προκαλούν εντύπωση - Επαφές με Ιωάν. Μεταξά - Δίκη "Εστίας" και θαρραλέα στάση Τσαγγαρίδη
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΚΑΤΟ ΟΓΔΟΟ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΜΕΤΑΞΑ
Παλινόρθωση - Κυβέρνηση Δεμερτζή - Εκλογές 26 Ιανουαρίου 1936 - Υπουργός Στρατιωτικών και Πρωθυπουργός μετά θάνατο Δεμερτζή Ι. Μεταξά - Αλληλογραφία Σκυλακάκη με Τσαγγαρίδη
[...]
ΕΚΔΟΣΕΙΣ : ΕΣΤΙΑ
ΑΘΗΝΑ 1987
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ : ΣΠΥΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου