Γεννήθηκε στο χωριό Βουτιάνοι της Λακωνίας Πελλοπονήσου το 1863. Σπούδασε στην Αθήνα ιατρική. Το 1888 ήρθε στην Λάρνακα όπου άσκησε το ιατρικό επάγγελμα. Το 1904 έφυγε για μεταπτυχιακές σπουδές για να επιστρέψει ξανά στην Λάρνακα το 1908.
Είχε ενεργό ανάμειξη στα πολιτικά πράγματα και εξελέγη δύο φορές βουλευτής του Νομοθετικού Συμβουλίου [1901-1904 και 1916-1921]. Το 1914 εξελέγη μέλος του δημοτικού συμβουλίου της πόλης και δήμαρχος το 1917 έως το 1922. Ως δήμαρχος προώθησε την ελληνική εκπαίδευση και ήταν ένας από του ιδρυτές του Εμπορικού Λυκείου της Λάρνακας. Επί της δικής του θητείας, ξεκίνησε η διαμόρφωση του παραλιακού μετώπου, φυτεύοντας για πρώτη φορά τις φοινικιές, που κοσμούν μέχρι σήμερα την περιοχή, που έκτοτε παρέμεινε γνωστή με το τοπωνύμιο “οι φοινικούδες”. Έκτισε επίσης τα προπύλαια της ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου του Κοντού.
Το 1918 ήταν μέλος της κυπριακής αντιπροσωπείας που πήγε στο Λονδίνο και στο Παρίσι για προώθηση της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Η αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Κύριλλο Γ΄, παρέμεινε στο εξωτερικό για δύο ολόκληρα χρόνια(!), χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Λόγω του διογκούμενου ενωτικού αισθήματος και της άρνησής του να υπογράψει δήλωση με την οποίαν απαγορευόταν κάθε πολιτική ανάμειξη των ξένων υπηκόων που ζούσαν στην Κύπρο, οι Βρετανοί τον απέλασαν μαζί με άλλους Ελλαδίτες υπηκόους το 1922.
Ο Ζαννέτος έγραψε σε τρεις τόμους την Ιστορία της νήσου Κύπρου. Το έργο εκδόθηκε στη Λάρνακα. Συνεργάστηκε κατά καιρούς με διάφορες εφημερίδες, ιδιαίτερα με το Νέον Έθνος, όπου δημοσίευε άρθρα με το ψευδώνυμο Star. Με το ίδιο ψευδώνυμο έγραφε στο περιοδικό Ελληνισμός που εξέδιδε ο Νεοκλής Γ. Κυριαζής. Ήταν ο ιδρυτής και πρόεδρος του Κιτιακού Συλλογού Λάρνακας και ένας από τους ιδρυτές το 1896 του Σταδίου, του μετέπειτα Γυμναστικού Συλλόγου Ζήνων [Γ.Σ.Ζ.]. Διετέλεσε αναπληρωτής Πρόξενος της Ελλάδας στη Λάρνακα.
Μετά την εξορία του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του, το 1933. Ετάφη δημοσία δαπάνη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Η γυναίκα του Ελένη Ανδρέου Χατζηευαγγέλου από την Χίο, δώρησε όλη την περιουσία της στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Τιμώντάς τον η Λάρνακα, έδωσε το όνομά του σε κεντρικό δρόμο της πόλης, που βρίσκεται μεταξύ της παραλιακής λεωφόρου και της Ζήνωνος Κιτιέως. Έστησε επίσης γύρω στα 1950, μνημείο με την προσωπογραφία του, μπροστά στα προπύλαια της ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου του Κοντού.
Είχε ενεργό ανάμειξη στα πολιτικά πράγματα και εξελέγη δύο φορές βουλευτής του Νομοθετικού Συμβουλίου [1901-1904 και 1916-1921]. Το 1914 εξελέγη μέλος του δημοτικού συμβουλίου της πόλης και δήμαρχος το 1917 έως το 1922. Ως δήμαρχος προώθησε την ελληνική εκπαίδευση και ήταν ένας από του ιδρυτές του Εμπορικού Λυκείου της Λάρνακας. Επί της δικής του θητείας, ξεκίνησε η διαμόρφωση του παραλιακού μετώπου, φυτεύοντας για πρώτη φορά τις φοινικιές, που κοσμούν μέχρι σήμερα την περιοχή, που έκτοτε παρέμεινε γνωστή με το τοπωνύμιο “οι φοινικούδες”. Έκτισε επίσης τα προπύλαια της ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου του Κοντού.
Το 1918 ήταν μέλος της κυπριακής αντιπροσωπείας που πήγε στο Λονδίνο και στο Παρίσι για προώθηση της ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Η αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Κύριλλο Γ΄, παρέμεινε στο εξωτερικό για δύο ολόκληρα χρόνια(!), χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Λόγω του διογκούμενου ενωτικού αισθήματος και της άρνησής του να υπογράψει δήλωση με την οποίαν απαγορευόταν κάθε πολιτική ανάμειξη των ξένων υπηκόων που ζούσαν στην Κύπρο, οι Βρετανοί τον απέλασαν μαζί με άλλους Ελλαδίτες υπηκόους το 1922.
Ο Ζαννέτος έγραψε σε τρεις τόμους την Ιστορία της νήσου Κύπρου. Το έργο εκδόθηκε στη Λάρνακα. Συνεργάστηκε κατά καιρούς με διάφορες εφημερίδες, ιδιαίτερα με το Νέον Έθνος, όπου δημοσίευε άρθρα με το ψευδώνυμο Star. Με το ίδιο ψευδώνυμο έγραφε στο περιοδικό Ελληνισμός που εξέδιδε ο Νεοκλής Γ. Κυριαζής. Ήταν ο ιδρυτής και πρόεδρος του Κιτιακού Συλλογού Λάρνακας και ένας από τους ιδρυτές το 1896 του Σταδίου, του μετέπειτα Γυμναστικού Συλλόγου Ζήνων [Γ.Σ.Ζ.]. Διετέλεσε αναπληρωτής Πρόξενος της Ελλάδας στη Λάρνακα.
Μετά την εξορία του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του, το 1933. Ετάφη δημοσία δαπάνη στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Η γυναίκα του Ελένη Ανδρέου Χατζηευαγγέλου από την Χίο, δώρησε όλη την περιουσία της στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Τιμώντάς τον η Λάρνακα, έδωσε το όνομά του σε κεντρικό δρόμο της πόλης, που βρίσκεται μεταξύ της παραλιακής λεωφόρου και της Ζήνωνος Κιτιέως. Έστησε επίσης γύρω στα 1950, μνημείο με την προσωπογραφία του, μπροστά στα προπύλαια της ιεράς Μονής Αγίου Γεωργίου του Κοντού.
Πηγές: 1. Αριστρείδης Λ. Κουδουνάρης, Βιογραφικόν Λεξικόν Κυπρίων 1800-1920, σσ.153-154, Λευκωσία 2010. 2. Δήμος Λάρνακας, Ιστορία της Λάρνακας, σ.272, Λάρνακα 2005. 3. Δήμος Λάρνακας, Λάρνακα 2000 το τέλος ενός αιώνα, σ. 227, Λάρνακα 2002
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου