Αποκαλυπτήρια προτομής Ήρωα Διοικητή της 181 ΜΠΠ Αντγου Στυλιανού Καλμπουρτζή
Σάββατο 2 Απριλίου 2011, Σχολή Πυροβολικού Μεγάλο Πεύκο Αττικής. Οι άνθρωποι γκριζομάλληδες οι πιο πολλοί, άλλοι με τα σκούρα κοστούμια και άλλοι με τις επιβλητικές στρατιωτικές στολές με τα μετάλλια στο στήθος, όλοι συγκεντρωμένοι εκεί, απέναντι από τη καλυμμένη με τη γαλανόλευκη προτομή.
Οι τιμητικές βολές των πυροβόλων αντηχούν στον συννεφιασμένο ουρανό μέσα από τους ψηλούς και μεγαλοπρεπείς ευκαλύπτους που παραμένουν κι’ αυτοί ακίνητοι σαν να θέλουν να τιμήσουν με το δικό τους τρόπο τον Ήρωα.
Εκεί μαζί με τους απόστρατους στρατηγούς της τάξης 1950 της Σχολής Ευελπίδων και την οικογένεια του τιμωμένου Ήρωα, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος, ο Γιώργος, ο Παναγιώτης, ο Δημήτρης, και ο Μιχάλης από τη Κύπρο με τα μάτια βουρκωμένα και υγρά, άλλοτε να ατενίζουν τη καλυμμένη προτομή και άλλοτε να κοιτούν κάτω αμήχανα. Οι μνήμες όλων ταξιδεύουν στο παρελθόν σαν να θέλουν να επιστρέψουν εκεί, άλλοι στα θρανία και τα πεδία ασκήσεων της Σχολής Ευελπίδων, άλλοι σε ευτυχισμένες οικογενειακές στιγμές στις Σέρρες, στο Κιλκίς, στη Καλλιθέα και άλλοι στη κόλαση της φωτιάς και του θανάτου στο Συγχαρί τη μαύρη εκείνη Τρίτη του Ιουλίου του ‘74.
Μαζί με αυτούς, την ίδια ώρα και ο απανταχού Ελληνισμός να υποκλίνεται στο Μεγαλείο της Θυσίας του Ήρωα Αντιστράτηγου Στυλιανού Καλμπουρτζή.
Η επιβλητική του μορφή με το αγέρωχο βλέμμα, σε μια τέλεια αποτύπωση στη προτομή που φιλοτέχνησε ο διαπρεπής αειθαλής Κύπριος γλύπτης Γεώργιος Μαυρογένης και προσέφερε στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Εφέδρων Πυροβολικού, αποκαλύπτεται από το Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια παρούσης της πολιτικής, θρησκευτικής και στρατιωτικής Ηγεσίας της Ελλάδας και της Κύπρου.
Είχε προηγηθεί Δέηση για ανεύρεση και απελευθέρωση του Αγνοούμενου Διοικητή από το Μητροπολίτη Μεγάρων και ομιλίες από τη Θυγατέρα του Ήρωα Μαρία Καλμπουρτζή Αντωνακάκη, από τον συμπολεμιστή του Ήρωα Ταξίαρχο ε.α. Δημήτριο Κούκουρα και τον Διοικητή της Σχολής Πυροβολικού Ταξίαρχο Οικονόμου.
Εκεί απέναντι από το Μνημείο του Άγνωστου Πυροβολητή, στο Πάνθεο των Ηρώων του Πυροβολικού, ο Αντιστράτηγος Στυλιανός Καλμπουρτζής επιστρέφει, στη γη που τον γέννησε και το χώρο που τον άνδρωσε στρατιωτικά και συναντά τους άλλους Μεγάλους Ήρωες της Πατρίδας και του πυροβολικού, το Παύλο Μελά και τον Κωνσταντίνο Βερσή.
Η πατρίδα που σ’ αυτόν εμπιστεύτηκε 38 χρόνια πριν την υπεράσπιση της Ανατολικής Εσχατιάς του Ελληνισμού, τον υποδέχεται με όλες τις τιμές που του αρμόζουν. Και ο Ήρωας επιστρέφει βεβαιώνοντας ότι στάθηκε αντάξιος αυτής της εμπιστοσύνης εκπληρώνοντας στο ακέραιο το καθήκον του.
Μάρτυρες της απόδοσης της μέγιστης αυτής τιμής στο Ήρωα Αντιστράτηγο, εκεί παρόντες, ο Αναπληρωτής Υπουργός Άμυνας της Ελλάδος κ. Παναγιώτης Μπεγλίτης, ο Υπουργός Άμυνας της Κύπρου κ. Κώστας Παπακώστας, ο Πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αθήνα κ. Ιωσήφ Ιωσήφ, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Πτέραρχος Ιωάννης Γιάγκος, ο Αρχηγός ΓΕΕΦ Αντιστράτηγος Πέτρος Τσαλικίδης, οι Αρχηγοί ΓΕΣ Αντιστράτηγος Φράγκος Φραγκούλης, ΓΕΝ Αντιναύαρχος Δημήτριος Ελευσινιώτης και ΓΕΑ Αντιπτέραρχος Βασίλειος Κλόκοζας, Δήμαρχοι και Δημοτικοί Άρχοντες, οι Επίτιμοι Αρχηγοί ΓΕΕΘΑ Αντιστράτηγος ε.α. Γιώργος Αντωνακόπουλος και ΓΕΕΦ Αντιστράτηγος ε.α. Αθανάσιος Νικολοδήμος, πρόεδροι και μέλη Συνδέσμων Αποστράτων Αξιωματικών, Συνδέσμων Εφέδρων και Πολεμιστών και οι πρόεδροι των Συνδέσμων Αγνοουμένων της Κυπριακής Τραγωδίας του 1974.
Συγκινητική ήταν η παρουσία στη τελετή των συμμαθητών του Ήρωα της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων 1950, χάρη στη πρωτοβουλία των οποίων η προτομή στήθηκε, καθώς και των μελών της οικογένειας Καλμπουρτζή που συναντήθηκαν ξανά, μετά από 38 χρόνια με τα άλλα ¨παιδιά¨ του Ηρωικού Διοικητή, τους στρατιώτες και συμπολεμιστές του.
Εκεί μαζί με όλους τους άλλους, σύσσωμο το Διοικητικό Συμβούλιο του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού.
Το Σάββατο, 2 Απριλίου 2011, η Ελλάδα. έστω και καθυστερημένα, τίμησε τον Ήρωα Αντιστράτηγο Στυλιανό Καλμπουρτζή, Διοικητή της Ηρωικότερης και πιο τραγικής μονάδας του Πυροβολικού της Εθνικής Φρουράς και οι πανέλληνες έβαλαν ψηλά στη καρδιά και την συνείδηση τους τον Ήρωα Αξιωματικό, κατατάσσοντας τον στο Πάνθεο τον Αθανάτων, εκεί ακριβώς που του αρμόζει.
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ
ΟΜΙΛΙΑ ΔΚΤΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ
Προσφωνήσεις
Υπάρχουν στιγμές στη διαδρομή των εθνών, όπου άνθρωποι καλούνται να υπερβούν εαυτούς και λέξεις όπως καθήκον, αξιοπρέπεια, θάρρος αποκτούν νέο νόημα και υπόσταση.
Απέναντι στο φόβο, στην αγωνία και στην παραίτηση είναι οι λίγοι που θα προτάξουν το ψυχικό σθένος και τη μαχητικότητα και θα καθοδηγήσουν τους υπόλοιπους στην υπέρτατη υποχρέωση,
Αυτούς τους ξεχωριστούς η ιστορία τους ονομάζει ήρωες.
Γιατί ήρωες δεν είναι αυτοί που διαθέτουν τεράστια σωματική δύναμη. Ήρωες είναι αυτοί που αποτολμούν υπεράνθρωπη πράξη, για να υπηρετήσουν μια ιδέα, αδιαφορώντας για το κόστος! Ήρωες είναι αυτοί που με τη γενναιόφρονα πράξη τους μπορούν να φτάσουν ακόμα και στην αυτοθυσία! Ήρωες είναι αυτοί που στη ζυγαριά του χρέους βάζουν από τη μια μεριά το θάνατο και από την άλλη το ανυπέρβλητο αντισήκωμα της ψυχής τους! Ήρωες είναι, τέλος, αυτοί που, όταν το καθήκον τους καλεί να αναμετρηθούν με το Χάρο, τον βλέπουν με περιφρόνηση πολύ χαμηλότερο από το μπόι τους και τον προσπερνούν απαξιωτικά!
Αναλογιζόμενοι όλα αυτά, συγκεντρωθήκαμε σήμερα για να αποτίσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στον Ανχη (ΠΒ) Στυλιανό Καλμπουρτζή, έναν πραγματικό ήρωα.
Το τραγικό καλοκαίρι του ΄74, όταν ο Κυπριακός Ελληνισμός έδινε στην οροσειρά του Πενταδάκτυλου και στις ακτές της Κερύνειας και της Αμμοχώστου την άνιση μάχη για την ίδια του την επιβίωση, ο Ανχης και οι άνδρες του με τον αγώνα και τη θυσία τους άφησαν παράδειγμα για τους νεότερους και κοιτώντας κατάματα την ελληνική ιστορία φώναξαν«Αμές δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες»
Με τη σημερινή σεμνή τελετή η ελληνική πολιτεία και οι ένοπλες δυνάμεις, εκπληρώνουν ένα μικρό μόνο χρέος τους απέναντι σ’ ένα άξιο τέκνο της πατρίδας. Στο πρόσωπό του θέλουν να εκφράσουν και την ευγνωμοσύνη τους για όλους όσους χάθηκαν προασπιζόμενοι την ελευθερία και την ακεραιότητα της μαρτυρικής μας Μεγαλονήσου.
Καταβλήθηκε μεγάλη προσπάθεια από τον ερευνητή των γεγονότων Ανχη (ΠΖ) Καταραχιά Ανάργυρο για να συγκεντρωθούν στοιχεία και μαρτυρίες, προκειμένου να ανασυντεθεί με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια η πορεία του Ανχη (ΠΒ) Στυλιανού Καλμπουρτζή και της 181 ΜΠΠ εκείνες τις μαύρες μέρες του Ιουλίου του ΄74.
Η συγκεχυμένη κατάσταση που επικρατούσε τότε σε τακτικό επίπεδο και η συνέπεια αυτής, έλλειψη επαρκών πληροφοριών, δημιούργησε δυσκολίες στην πραγματοποίηση της έρευνας. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ακόμα και η ίδια η τύχη του ήρωα αγνοείται.
Σ΄ αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω ολόψυχα την κόρη του Ανχη κα Μαρία Καλμπουρτζή, χωρίς τη στήριξη και την πολύτιμη συμβολή της η σημερινή τελετή θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί.
Ακόμη θέλω να αναφερθώ ρητά στους συμπολεμιστές του Ανχη Καλμπουρτζή, στις σκέψεις και στις μνήμες των οποίων ο διοικητής τους παραμένει αθάνατος.
Καίρια επίσης ήταν και η βοήθεια του Παγκύπριου Συνδέσμου Εφέδρων Πυροβολικού, που διέθεσε όλο το αρχειακό υλικό που είχε στην κατοχή του.
Και βέβαια, πολύ σημαντική είναι η συνεισφορά του Κύπριου γλύπτη Γιώργου Μαυρογένη, ο οποίος με την τέχνη του αποτύπωσε τη μορφή του ήρωα, κρατώντας την ζωντανή στο πέρασμα του χρόνου.
Κλείνοντας θα απευθυνθώ πρωτίστως στα νεαρά στελέχη των ενόπλων δυνάμεων που παρευρίσκονται στην αίθουσα αυτή.
Αυτό που πρέπει να κρατήσετε από την εξιστόρηση της θυσίας του Ανχη, είναι πως ακόμη και στις σκληρότερες των περιστάσεων η αρετή είναι εκείνη που δυναμώνει τον άνθρωπο και του δίνει το κουράγιο να ανταπεξέλθει με αξιοπρέπεια στις δυσκολίες και να κερδίσει την τιμή του.
Όπως και ο Περικλής συμβούλευε τους Αθηναίους πολίτες 2.500 χρόνια πριν «ελεύθερον το εύψυχον».
Εδώ απ΄ τη Σχολή Πυροβολικού θεματοφύλακα της ιστορίας και των παραδόσεων του όπλου με ανάταση ψυχής, μετά από όσα ειπώθηκαν σήμερα, αναφωνούμε:
«ΣΤΡΑΤΗΓΕ, ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕΣ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΗΡΩΑΣ.
ΥΠΟΣΧΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΟΥ»
Σας ευχαριστώ
Αντισυνταγματάρχης (ΠΒ) Στυλιανός Καλμπουρτζής
Ο Αντισυνταγματάρχης (ΠΒ) Στυλιανός Καλμπουρτζής, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη την 31 Ιανουαρίου 1921, με τις ρίζες της οικογένειας του στην Ανατολική Θράκη. Το 1945 κατατάσσεται στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ως εθελοντής. Το 1947 προάγεται επ’ ανδραγαθία στο βαθμό του Επιλοχία και του απονέμεται Πολεμικό Μετάλλιο Ανδρείας. Το 1949 εισέρχεται στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1950, ως Ανθλγος (ΠΖ).Το 1958 μετατάσσεται, από το Πεζικό στο Όπλο του Πυροβολικού. Το Σεπτέμβριο του 1973, μετατίθεται στην Κύπρο και τοποθετείται Διοικητής της 181 ΜΠΠ που είχε την έδρα της στο Τρίκωμο της επαρχίας Αμμοχώστου.
Τα ξημερώματα της 20ης Ιουλίου του 1974, με την έναρξη της Τουρκικής εισβολής, ο Αντισυνταγματάρχης Καλμπουρτζής λαμβάνει διαταγή να κινηθεί με τη Μοίρα του (μείον 1 πυρχία), από το Τρίκωμο, στο χώρο τάξεως, στην ορεινή διάβαση μεταξύ των χωριών Συγχαρί και Μπέλα – Πάις, στον ανατολικό Πενταδάκτυλο. Αποστολή της Μοίρας (-) ήταν η υποστήριξη των δυνάμεων ελιγμού που μάχονταν στην ακτή απόβασης και στη στρατηγικής σημασίας διάβαση της Αγύρτας. Η Γ’ πυρχία υπό τον Υπλγο (ΠΒ) Κούκουρα Δημήτριο, θα δρούσε ανεξάρτητα, ως Άμεση Υποστήριξη στον τομέα της Αμμοχώστου.
Ήδη από τη Νύκτα 19/20 Ιουλίου η Μοίρα, σύμφωνα με τις οδηγίες και τις κατευθύνσεις, που έγκαιρα και έγκυρα είχε εκδώσει ο Διοικητής της, έχει ολοκληρώσει όλες τις προπαρασκευστικές ενέργειες για ανάληψη Πολεμικής Δράσης.
Μετά από 70 χιλιόμετρα πορείας, αντιμετωπίζοντας τη συνεχή απειλή της Τουρκικής Αεροπορίας, η Μοίρα έφτασε στο χώρο τάξεως. Από το απόγευμα της 20ης Ιουλίου, εκπέμπει ακατάπαυτα και εύστοχα τα πυρά της κατά των εισβολέων.
Την 22 Ιουλ 1974 και ώρα 4 το απόγευμα περίπου, μετά από επέμβαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, κηρύσσεται επίσημη εκεχειρία και γενική κατάπαυση του πυρός.
Αν και η εκεχειρία συμφωνήθηκε στο ανώτατο διπλωματικό επίπεδο και στα πλαίσια του σπουδαιότερου Διεθνούς Οργανισμού, οι Τούρκοι εισβολείς την αγνόησαν πλήρως και κατά τρόπο ιταμό και προκλητικό συνέχισαν να προωθούν τις δυνάμεις τους σε όλα τα μέτωπα.
Το πρωί της 23 Ιουλίου ο Διοικητής της Μοίρας ενημερώνει την προϊσταμένη διοίκηση και ζητά άδεια να μετακινηθεί σε ποιο ασφαλή θέση πριν αποκοπούν οριστικά όλα τα δρομολόγια διαφυγής. Η διαταγή που θα λάβει θα είναι ρητή όσο και μοιραία: «διατηρήσατε τη θέση σας μέχρι νεωτέρας…»
Η διαταγή για μετακίνηση της Μοίρας θα έρθει προς το μεσημέρι της 23ης Ιουλίου. Ήδη όμως θα είναι αργά, καθόσον το μοναδικό δρομολόγιο διαφυγής, έχει αποκοπεί από Τουρκικά τμήματα που έχουν διεισδύσει κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας.
Οι πυροβολητές του Καλμπουρτζή, καταμεσής της μικρής γυμνής κοιλάδας της Ασιεντρούσας, παντελώς ακάλυπτοι, δέχονται τα φονικά πυρά όλμων, αντιαρματικών και πολυβόλων.
Κατά τη μάχη «σώμα με σώμα» που ακολουθεί, ο Αντισυνταγματάρχης Καλμπουρτζής, περιέρχεται τις θέσεις των ανδρών του, «των παιδιών του»,όπως τους αποκαλούσε συχνά. Φωνάζει, δίνει οδηγίες, τους εμψυχώνει. Εκεί, ανάμεσά τους. Εκεί που το καθήκον, ξεκάθαρα ορίζει τη θέση του Διοικητή, ο Αντισυνταγματάρχης Στυλιανός Καλμπουρτζής, θεάθηκε για τελευταία φορά. Έκτοτε η τύχη του αγνοείται.
Την 12η Δεκεμβρίου 2008,η Ελληνική Δημοκρατία, σε ένδειξη τιμής, τον προήγαγε στο βαθμό του Αντιστρατήγου.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της Στρατιωτικής του σταδιοδρομίας, αλλά κυρίως κατά την ώρα της μάχης, του καθήκοντος και της θυσίας, ο Στυλιανός Καλμπουρτζής επέδειξε ιδιαίτερα χαρίσματα και αρετές απαράμιλλες που δικαιωματικά τον θέτουν σε περίοπτη θέση, ως Άνθρωπο, ως Αξιωματικό, ως Διοικητή και ως Πυροβολητή.
Σήμερα λοιπόν, εδώ στο Λίκνο του Πυροβολικού, δίπλα στις θρυλικές μορφές του Παύλου Μελά και του Κωνσταντίνου Βερσή, μπροστά στο μνημείο Του Άγνωστου και Ανώνυμου Πυροβολητή αλλά και μπροστά στα μάτια των νεαρότερων Στελεχών του Πυροβολικού
Στρατηγέ
Με την προτομή αυτή, παραδίδουμε τη Σεπτή Μορφή σας στην Αθανασία
και λαμβάνοντας τη στάση της προσοχής μπροστά της, εξ ονόματος όλων των πυροβολητών της γενιάς μας
Σας αναφέρω
Ότι θα προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο
Να Σας Μοιάσουμε!
Της Μαρίας Καλμπουρτζή
Επιστροφή
Καλοκαίρι του 2010. Απομεσήμερο , 15η Ιουνίου του 2010. Μια μικρή ομάδα ανθρώπων στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Ο Διοικητής της Σχολής Πυροβολικού με λίγους άνδρες του, εμείς..... Περιμέναμε την άφιξη του C130, από την Κύπρο. Περιμέναμε την επιστροφή σου, τον γυρισμό σου μετά από 36 χρόνια….
Η υποδοχή σου, μια απλή τελετή, στρατιωτικό άγημα, παραγγέλματα, τιμές….
Η αποκάλυψη σου, με συγκίνηση…
Σε είδα για λίγο, γιατί αμέσως μετά σε σκέπασε η Γαλανόλευκη…… Τα συναισθήματα μου ανάμικτα, συγκεχυμένα….
Ήταν η επιστροφή στην πατρίδα που ποτέ δεν είχα φανταστεί… Ο γυρισμός που θα συνέβαινε δύο χρόνια, μετά από την αναχώρηση της οικογένειας μας, τον Σεπτέμβριο του1973….
Και ξαφνικά όλα έγιναν μια στιγμή. Για λίγο τα 36 χρόνια που φάνταζαν τόσα πολλά, μια ολόκληρη ζωή αναζήτησης και αναμονής, έγιναν λίγα λεπτά….
Έπρεπε να επιστρέψεις….
Δεν γύρισες για μένα, δεν σε δέχτηκε – όπως το περίμενε - η οικογένεια σου…
Επέστρεψες γιατί, έπρεπε να εξιστορήσεις, να δηλώσεις πράξεις ζωής, που για 36 χρόνια τα κράτησες μακριά…
Ήθελες να επιστρέψεις , για να αναφέρεις στην πατρίδα… «ΔΙΑΤΑΓΗ ΕΞΕΤΕΛΕΣΘΗ..»
Για να επιβεβαιώσεις , πως η ιστορία της Ελλάδας δεν σταματά να γράφει σελίδες δόξας , τιμής και αυτοθυσίας…
Επέλεξες για τον γυρισμό σου, το σχολείο που σε δίδαξε. Τον χώρο που εκπαιδεύτηκες τους αποτελεσματικούς χειρισμούς και τις κατευθύνσεις της στρατιωτικής σου πορείας, αλλά και τους κανόνες τιμής, που συνόδευαν όλη την ζωή σου.
Επέστρεψες για να διδάσκεις διαχρονικά, όχι μόνο τους φοιτούντες σε αυτή την σχολή…. όλους τους Έλληνες.
Για σένα το καθήκον ήταν συνυφασμένο με την τιμή….
Η αξιοπρέπεια..
Το ήθος…
Η ανιδιοτέλεια …
Η ανθρωπιά..
Η υπερηφάνεια…
Η υπευθυνότητα , ταυτίστηκαν με την θυσία σου….
Η αγάπη για τους στρατιώτες σου… για τα παιδιά σου (όπως τους αποκαλούσες), η προσφορά της ζωής σου….
Επέστρεψες……
Γύρισες για να μας υπενθυμίσεις την παρακαταθήκη σου, την οφειλή μας , την υποχρέωση να συνεχίσουμε, ότι εσύ άρχισες – μαζί με τα παιδιά σου- 37 χρόνια πριν….
Δεν αφήνεις επιλογές….
Μας δίδαξες…
Μας έμαθες τον τρόπο….
Μας δεσμεύει η προσφορά σου……
Μας κάνει περήφανους ο αγώνας σου…
Μας αφήνεις κληρονομιά την θυσία σου….
ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ ΚΑΛΜΠΟΥΡΤΖΗ …
ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΕ….
ΠΑΤΕΡΑ….
ΚΑΛΩΣΩΡΙΣΕΣ…..
Ομιλία Ταξιάρχου ε.α. Κούκουρα Δημητρίου
Προσφώνηση προσκεκλημένων:……..
Καθήκον ιερό, αλλά συγχρόνως και μέγιστος οφειλόμενος φόρος τιμής οδήγησε τα βήματά μας σήμερα στη σεμνή αυτή τελετή, των αποκαλυπτηρίων της προτομής του Διοικητή της 181 ΜΠΠ, κατά την περίοδο της Τουρκικής εισβολής, Καλμπουρτζή Στυλιανού. Ο ίδιος υπηρέτησε με αυτοθυσία τα ιερά και τα όσια της φυλής μας, ενέπνευσε τους υφισταμένους του αξιωματικούς και οπλίτες και προσέφερε τον εαυτό του θυσία στον βωμό των ιδανικών μας. Ήταν ένας γενναίος αξιωματικός εμπνευσμένος διοικητής, γνήσιος Έλληνας, ζυμωμένος με τις αξίες και τα ιδανικά του έθνους μας, αλλά και διαποτισμένος με τις αρχές και τις παραδόσεις του ενδόξου Πυροβολικού μας.
Θυμάμαι το Διοικητή μου τη νύχτα της 19ης προς 20 Ιουλίου 1974 ξάγρυπνο στο γραφείο του να μας δίνει οδηγίες και κατευθύνσεις, να έχει αφουγκραστεί τον κίνδυνο που απειλούσε την Κύπρο και να προσπαθεί να είναι έτοιμος να τον αντιμετωπίσει.
Θυμάμαι, ήμουν τότε νεαρός Υπολοχαγός, όταν με κάλεσε στο γραφείο του, ήταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα της τραγικής εκείνης νύχτας και με ρώτησε σε ποια φάση βρίσκεται η προετοιμασία της Πυροβολαρχίας μου για ανάληψη πολεμικής αποστολής, όταν του απάντησα πως και αυτή τη στιγμή είμαστε έτοιμοι να κινηθούμε οπουδήποτε , είδα το πρόσωπό του να λάμπει από ικανοποίηση.
Η τελευταία φορά που συναντηθήκαμε ήταν το πρωί της 20ης Ιουλίου στην Πύλη του Στρατοπέδου μας, μου έδωσε τη διαταγή να κινηθώ ανεξάρτητα με την Πυροβολαρχία μου προς την περιοχή της Αμμοχώστου, για να υποστηρίξω τις εκεί μαχόμενες μονάδες.
Ο ίδιος με το υπόλοιπο της Μονάδος αναχώρησε για τον Πενταδάκτυλο με εντολή να υποστηρίξει τις Μονάδες που επιχειρούσαν στην περιοχή και να ενισχύσει τις μονάδες Πυροβολικού του τομέα Κερύνειας.
Την αποστολή που του δόθηκε την εκτέλεσε στο ακέραιο από τις 20 έως τις 22 Ιουλίου 74, ενεργώντας ως υπεύθυνος τίμιος και γενναίος αξιωματικός. Και όταν το συμβούλιο ασφαλείας των Η.Ε. διέταξε την κατάπαυση του πυρός την 4ην απογευματινή ώρα της 22ας Ιουλίου εκείνος συμμορφώθηκε, γιατί διακρινόταν από υψηλό αίσθημα ευθύνης, ήθος και πολεμική αρετή.
Την 23η Ιουλίου 1974 και ενώ είχε αρχίσει η πρώτη ημέρα της καταπαύσεως του πυρός, τα Τούρκικα στρατεύματα προφανώς δεν σεβάστηκαν τη συμφωνία και άρχισαν να προωθούνται. Διαισθάνθηκε έγκαιρα τον κίνδυνο και ενημέρωσε άμεσα τους προϊσταμένους του ότι, οι τούρκικες δυνάμεις κινούνται απειλητικά προς τη Μονάδα. Έλαβε την εντολή να παραμείνει στη θέση του και όταν η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο, του δόθηκε διαταγή να κινηθεί σε ασφαλέστερη θέση. Ήταν όμως ήδη αργά. Το τούρκικο πεζικό από τα υπερκείμενα υψώματα με όλμους και πολυβόλα άρχισε να σφυροκοπά πισώπλατα τη Μονάδα μας.
Ο αγώνας ήταν πλέον άνισος και τα περιθώρια αντίδρασης ελάχιστα, καθόσον για πρώτη φορά στην ιστορία, Μονάδα Πυροβολικού αγωνιζόταν σώμα με σώμα με τον αντίπαλο.
Σε αυτή την κορυφαία και κρίσιμη στιγμή της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας, ο Καλμπουρτζής δεν δίστασε να αναμετρηθεί με την ιστορία. Στάθηκε όρθιος μαζί με όλους τους αξιωματικούς και οπλίτες του, μπροστά και δίπλα τους, αποδεικνύοντας ότι τα δύσκολα είναι για τους ικανούς και η δόξα για τους γενναίους.
Η φλόγα και το θάρρος της ψυχής του ήταν εκείνα που θωράκισαν το Διοικητή μου για να υπερασπιστεί αδιαπραγμάτευτες αξίες και ιδανικά στα καθαγιασμένα χώματα της Κύπρου. Έδωσε το αίμα του μαζί με ένα άριστο έφεδρο αξιωματικό από την Αμμόχωστο τον Γιαννάκη Γεωργίου και 37 από τα παλικάρια του, για να διατηρηθεί η ελευθερία της. Απόδειξη του ηρωισμού των στρατιωτών μας εκείνες τις δύσκολες στιγμές, αποτελούν τα τελευταία λόγια του στρατιώτη Νίκου Ψαρά, του ήρωα από το Παραλίμνι της Αμμοχώστου. Βαριά πληγωμένος, λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, είπε τα εξής: «Να πείτε στη Μάνα μου να μην κλάψει για μένα! Εγώ πέφτω για την πατρίδα».
Με αυτόν τον τρόπο γράφτηκε μια καινούργια σελίδα δόξας στην ιστορία του πυροβολικού που θέλει τους Πυροβολητές να αγωνίζονται μέχρις εσχάτων επάνω στα πυροβόλα τους.
Στρατηγέ μας δίδαξες με την θυσία σου τι θα πει αγάπη για την πατρίδα και πίστη για την ελευθερία. Εμείς που υπηρετήσαμε υπό τις διαταγές σου θα σε φανταζόμαστε εκεί ψηλά τις κορυφές του Πενταδάκτυλου να πετάς σαν τον Σταυραετό, αντίκρυ από τον άλλο Σταυραετό της Μονής Μαχαιρά στο όρος Τρόοδος, τον Γρηγόρη Αυξεντίου. Πιστεύουμε να ανταμώνετε στους ελεύθερους ουρανούς και να καταστρώνεται σχέδια για τη δικαίωση της Κύπρου. Από εκεί θα ακούμε και τη φωνή σου να μας υπενθυμίζει το ανεξόφλητο χρέος αλλά και τις ιστορικές μας ευθύνες. Γιατί δεν μπορεί να εφησυχάζει η εθνική μας συνείδηση, όσο η μεγαλόνησος υφίσταται την παράνομη κατοχή.
Η Δόξα Στρατηγέ, να δροσίζει τα κρίνα του Παραδείσου σου.
Η Ψυχή σου να είναι Αγία και
Η Μνήμη Σου Αιωνία.
http://www.pyrovolitis.org.cy/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου